บริการพิเศษจากหุ้นส่วน nc
1720 Words
มาร์คัสมองตามหลังหญิงสาวไปด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเสียดายมากแค่ไหน เขายอมรับว่าสนใจทั้งหน้าตาและรูปร่างของเธอแต่มันติดตรงที่ว่าเธอคือเมียน้อยของเขมทัต
“ขอโทษที่ให้รอนาน แล้วนี่ทำไมอยู่คนเดียวล่ะ ลูกน้องคนสนิทไปไหน”
“แพทริคไปคุยโทรศัพท์ส่วนจอมทัพกลับไปแล้ว”
“ครั้งนี้จะอยู่นานไหม” พูดพลางเทบรั่นดีราคาแพงส่งให้เพื่อน
“ก็คงสักพัก ฉันไม่ได้มากวนเวลางานใช่ไหม”
“ไม่หรอก ปกติฉันก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วก็แค่ดูความเรียบร้อยทั่วๆ ไป”
“เด็กที่เอาเหล้ามาให้เมื่อกี้ทำงานเป็นไงบ้าง”
“ก็ดีนะ ขยันและมาทำงานตรงเวลา สนใจเหรอ”
“ไม่หรอกก็แค่ถามดูเพราะเพิ่งเคยเจอ”
“สนใจไปก็เท่านั้น น้องเขาไม่ทำงานเสริม”
“เหรอ” มาร์คัสอยากจะหัวเราะที่เพื่อนบอกว่าเธอไม่รับงานเสริม
“ไม่ใช่นายคนแรกที่สนใจหรอก”
“คงเนื้อหอมน่าดูเลย”
“ประมาณนั้นถ้าน้องมันสนใจป่านนี้คงรวยไปแล้ว ฉันว่านายอย่าไปสนใจเลย เสียเวลาเปล่า ฉันตามน้องพลอยให้แล้ว”
“ขอบใจนะ กำลังเมื่อยพอดีเลย”
“พอพูดถึงหญิงตาก็เป็นประกายเลยนะครับคุณมาร์คัส”
“มันก็แน่อยู่ แล้วไปก่อนนะ ไม่อยากให้น้องพลอยรอนาน”
น้องพลอยหรือพลอยนิชาที่ชายหนุ่มพูดถึงก็คือเด็กสาวที่เขานอนด้วยเมื่อหนึ่งปีก่อน เธอเป็นคนสวยและเก่งเรื่องบนเตียงจึงไม่แปลกที่มาร์คัสจะเรียกหาเธอทุกครั้งที่กลับมาที่นี่
มาร์คัสเดินขึ้นไปยังชั้นสามที่มีห้องนอนไว้คอยบริการแขกอยู่หลายห้อง เขาผลักประตูเข้าไปก็เจอกับพลอยนิชาที่สวมเกาะอกสีแดงรออยู่แล้ว
“คุณมาร์คัส พลอยคิดถึงคุณมาก” หญิงสาวเดินมาสวมกอดด้วยความดีใจ ทุกอย่างไม่ใช่การประจบเอาใจแต่เพราะเธอหลงรักผู้ชายคนนี้มาตลอด พอได้เจอก็อดที่จะแสดงออกไม่ได้
“อือ เตรียมน้ำแล้วใช่ไหมผมอยากอาบน้ำ” มาร์คัสทำหน้านิ่ง สำหรับเขาแล้วการไม่เจอใครสักคนไม่ได้ทำให้เกิดอาการคิดถึงแต่อย่างใด เพราะหัวใจของเขามันตายไปแล้วตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อน ทุกอย่างระหว่างเขาผู้หญิงที่ผ่านเข้ามามันก็เป็นแค่ความต้องการทางร่างกายเท่านั้น
“ค่ะ พลอยเตรียมน้ำอุ่นไว้แล้ว คุณจะให้พลอยช่วยอาบให้ไหมคะ”
“ไม่เป็นไร เตรียมนวดให้ผมก็พอ นั่งเครื่องมาหลายชั่วโมงเมื่อยไปทั้งตัวแล้ว”
“ได้ค่ะ” พลอยนิชารับคำอย่างว่าง่าย ไม่ว่ามาร์คัสจะให้ทำอะไรแบบไหนเธอก็ยินดีทำให้เขาทุกอย่าง เพราะอยากให้เขาประทับใจและมาเจอกับเธอทุกครั้งที่กลับมาประเทศไทย
มาร์คัสเดินออกมาจากห้องน้ำโดยนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
เขาเดินมาที่เตียงและล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง
“พลอยนวดให้นะคะ”
ฝ่ามือเล็กของหญิงสาวเริ่มขยับบีบนวดไปตามท่อนแขนแกร่งด้วยน้ำหนักมือไม่หนักไม่เบาจนเกินไป นวดแขนจนครบทั้งสองข้างจึงย้ายฝ่ามือลงมาบีบนวดบนขาทั้งสองข้างก่อนจะมากดลง บนฝ่าเท้าและหลังเท้าทั้งสอง
“นวดดีใช้ได้เลย ไปเรียนมาเหรอ” มาร์คัสถาม เพราะตอนนี้เข้ารู้สึกผ่อนคลายความเมื่อยล้าลงมากทีเดียว
“พลอยดูตามยูทูปค่ะ”
“เคยนวดให้ใครมาก่อนไหม”
“ไม่ค่ะ พลอยตั้งใจนวดให้คุณมาร์คัสคนเดียว พลอยขอตัวไปล้างมือก่อนเดี๋ยวจะกลับมานวดคิ้วกับท้ายทอยให้นะคะ”
“นวดแค่นี้ก็พอแล้วฉันไม่อยากเสียเวลา”
“อย่าใจร้อนสิคะยังไงคืนนี้พลอยก็อยู่กับคุณได้ทั้งคืน”
“ฉันไม่ได้จ่ายเงินมาเพื่อให้เธอนวดทั้งคืนหรอกนะ”
“เดี๋ยวสิคะ ว้าย!” พลอยนิชาร้องด้วยความตกใจ เมื่อถูกมาร์คัสรั้งจนล้มลงทับไปบนตัวของเขา
“หึหึ”
มาร์คัสหัวเราะกับท่าทางเหมือนไม่เต็มใจของเธอก่อนจะพลิกขึ้นมาคร่อมเหลือร่างพลอยนิชา ปากประกบจูบลงบนริมฝีปากอิ่มอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเปิดปากรอรับลิ้นแลกจูบอย่างดูดดื่ม จูบรุนแรงอย่างกระหาย ในขณะที่มือเริ่มปลดเปลื้องชุดสีแดงเพลิงออกจากร่างกายอวบอิ่มของเธอด้วยความชำนาญ
“เหมือนมันใหญ่ขึ้นนะพลอย”
“ใหญ่ขึ้นแล้วชอบไหมคะ” พลอยนิชาถามอย่างยั่วยวน ในเมื่อเธออุตส่าห์เจ็บตัวไปแล้วก็อยากจะได้ยินคำชมจากเขา
“อื้อ”
ชายหนุ่มกอบกุมเต้าอวบที่มันใหญ่จนล้นละลัก คลึงเคล้นราวกับว่ามันเป็นของเล่นชิ้นโปรด ปลายนิ้วโป้งบดบี้ยอดถันอย่างสนุกมือ แล้วงับยอดที่แข็งเป็นไตเข้าปากร้อนดูดกลืนอย่างหิวกระหาย พลอยนิชาครางเบาๆ รู้สึกเสียวซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย
“อื้อ คุณมาร์คัส”
เสียงหวานคราง ทรมานกับความเสียวซ่าน สองมือจิกไปบนผ้าปูเมื่อเขาดูดดื่มเต้าอวบอย่างตะกละตะกลาม มือใหญ่เลื่อนต่ำลงมายังใจกลางกายสาวส่งปลายนิ้ว เข้าไปยังกลีบสาวถูไถไปมาจนเธอดิ้นพล่าน
“คุณมาร์คัส อื้อ”
เธอครางเสียงสั่นยกสะโพกขึ้นสูงเหนือพื้นที่นอนเพื่อให้ช่องสวาทได้รับการปรนเปรอจากปลายนิ้วที่ขยับเข้าใส่ เสียงหวานกรีดร้องเมื่อเขาส่งเธอไปยังจุดสูงสุดของอารมณ์
เขาถอดปลายนิ้วออกก่อนแล้วล้มตัวลงนอนหงายบน ส่งนิ้วที่เปียกชุ่มเธอดูดเลีย
พลอยนิชาเข้าใจโดยไม่ต้องบอกว่าหลังจากดูดเลียปลายนิ้วที่เต็มไปด้วยกลิ่นกายของตนเองแล้วจะต้องทำยังไงต่อเพื่อให้เขาพอใจ
มือเล็กบรรจงปลดผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวของเขาออก หญิงสาวมองใบหน้าเขาสลับกับความใหญ่โตแล้วส่งยิ้มยั่วยวน ก่อนจะใช้มือเล็กเอื้อมมากอบกุมท่อนเอ็นร้อนที่ขยายใหญ่กว่าของทุกคนที่เธอเคยเห็น เธอรูดรั้งท่อนเหล็กร้อนขึ้นลงเป็นจังหวะก้มกดริมฝีปากสีแดงสดลงบนส่วนปลายของแก่นกายที่เป็นรอยบุ๋ม แล้วปลายลิ้นเล็กตวัดไปมารอบรอยหยักอย่างชำนาญ
“อื้อ ดีมากพลอย”
เสียงครางแหบต่ำออกจากปากหยักได้รูปของมาคาร์คัส เขาเสียวซ่านและร้อนผ่าวไปทั้งตัว พลอยนิชาปรนเปรอเข้าด้วยปากอย่างเต็มที่
ชายหนุ่มดันข้อศอกกับพื้นที่นอนนุ่มผงกศีรษะดูเรียวปากที่กลืนกินมันน่ามองและกระตุ้นอารมณ์จนเขาแทบทนไม่ไหว ฝ่ามือใหญ่กดศีรษะให้แนบชิดสะโพกสอบขยับเข้าหาอุ้งปาก
“อือ พลอย อีกนิด อื้อ อ้าห์..”
น้ำขาวขุ่นพุ่งแรงเข้าไปลำคอขนพลอยนิชาจนหญิงสาวแทบสำลัก แต่เขาไม่ได้สนใจเลยสักนิด
มาร์คัสพลิกให้ตนเองมาคร่อมเธอเอาไว้อีกครั้ง สวมถุงยางอย่างรวดเร็ว มือใหญ่แยกขาออกกว้างแล้วขาทั้งสองข้างของเธอพาดลงบนบ่า จากนั้นสอดความแข็งร้อนเข้าไปในโพรงลึกทีเดียวจนสุดลำ
“อ๊ะ คุณมาร์คัส”
พลอยนิชาร้องเสียงหลง ตัวสั่นคลอนจากแรงกระแทกที่เข้ามาทีเดียวอยากไม่ทันตั้งตัว
มาร์คัสเร่งเครื่องขยับเข้าออกอยากรุนแรง ไม่สนใจว่าเธอ จะรู้สึกเจ็บหรือไม่เพราะอารมณ์ของเขากำลังพุ่งสูงขึ้น
ชั่วขณะหนึ่งชายหนุ่มมองเห็นหน้าของพลอยนิชาเป็นหน้าของหญิงสาวที่คุยด้วยเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน เขาชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็กระแทกกระทั้นเข้าลึกอย่างรุนแรง สาดอารมณ์ลงไปอย่างเต็มที่
พลอยนิชาครวญครางออกมาฟังไม่เป็นศัพท์ ความเจ็บเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน มันมากล้นจนเธอแทบรับไม่ไหวหน้าอกอวบกระเพื่อมไปตามแรงกระแทก
“คุณมาร์คัสขา พลอยเสียวไปหมดแล้ว อื้อ”
เสียงครวญสั่นของหญิงสาวที่เขาได้ยิน ทำให้เขาออกแรงมากขึ้น แรงขึ้นและเร็วขึ้น สองมือบีบเคล้นเต้าอวบอย่างไม่ปรานี
“ตอดแรงอีกนิด พลอย แบบนั้นแรงอีก อื้อ”
เสียงชายหนุ่มครางอย่างพอใจ
“คุณมาร์คัสขา เสียว พลอยเสียวมาก แรงๆ เลยนะคะ”
เขาตอกอัดความแข็งร้อนลงไปอีกไม่กี่ครั้งพลอยนิชาก็กรีดร้องอย่างสุขสม
มาร์คัสถอนตัวตนออกจากนั้นพลิกให้เธออยู่ในท่าคลานเข่าก่อนจะสอดตัวตนเข้าไปทางด้านหลัง กระแทกเข้าลึกจนสุดโคนแล้วถอนออกเกือบสุด ทำแบบนั้นสลับกับจังหวะรัวเร็ว
ผ่านไปอีกเกือบสิบนาทีร่างกายของเขาก็ร้อนราวกับไฟ เลือดในกายมารวมกันที่ส่วนปลาย มันปวดหนึบจนแทบคลั่ง เมื่อตอกอัดเข้าไปอย่างรุนแรงอีกไม่กี่ครั้ง เสียงแหบพร่าก็ครางอย่างสุขสม
ชายหนุ่มเพิ่งปลดปล่อยไปได้แต่เพียงครั้งเดียวก็รู้สึกไม่อยากทำต่อ เพราะรู้สึกหมดสนุกเมื่อนึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องสาว อีกทั้งใบหน้าหวานของมิรันดายังคอยตามมากวนใจอยู่ตลอด
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโอนเงินให้กับพลอยนิชาเป็นจำนวนที่คนรับเห็นแล้วยิ้มหายเหนื่อยราวกับปลิดทิ้ง
“คุณจะกลับเลยเหรอคะ พลอยนึกว่าเราจะอยู่ด้วยกันทั้งคืน พลอยไม่ได้เจอคุณนานเลยนะคะคิดถึงคุณมาก”
“เอาไว้ฉันจะนัดใหม่นะ”
“แน่นะคะ แล้วคุณจะกลับอิตาลีตอนไหน”
“คงอยู่เมืองไทยอีกนาน”
“ถ้าคุณว่างโทรหาพลอยนะคะ ช่วงที่คุณอยู่เมืองไทย พลอยจะไม่รับงานอื่นเลย”
“อือ” มาร์คัสตอบสั้นๆ ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำและแต่งตัวในชุดเดิมแล้วเดินออกจากห้องลงไปยังชั้นสองที่ผู้ช่วยของเขารออยู่
- Writer
