“ไม่นะคะ” พระพายเบิกตากว้างด้วยความตกใจแต่ว่าท่านั่งของเธอก็พร้อมให้เขาเอาจริง ๆ มือเล็กที่โดนเขารวบไปจับเจ้าโลกอันแสนยิ่งใหญ่ ที่เคยได้สัมผัสมาแล้วแต่ทว่ายามนี้กลับไม่อยากสัมผัสมัน
สายตาเล็กสอดส่ายหาทางรอด มืออีกข้างที่ว่างอยู่นั้นเธอจึงเท้ากับพนักโซฟาเพื่อจะหยัดกายขึ้น แต่คนที่สัมผัสไวรับรู้ว่าเธอกำลังจะหลีกหนี เขาจึงเปลี่ยนมือไปโอบอุ้มกับสะโพกกลมมนของเธอไว้แทน ปลายนิ้วสากล้วงเข้าไปเกี่ยวกับเพ้นตี้ตัวจิ๋วแล้วรั้งมันออกมา
“อ๊า...คุณ!” พระพายกรีดร้องแล้วดิ้นสุดแรง แต่ทว่าเขาจับกระชับสะโพกแน่นแล้วกดลงให้มันสัมผัสกับความใหญ่ของแท่งเนื้อของเขา
‘ตายแน่พระพาย...ตายแน่ ๆ’
“คุณอย่าทำอย่างนี้ค่ะ แล้วฉันจะชงเหล้าให้คุณยังไงล่ะคะ” เธอแกล้งทำเป็นสาวใสไร้เดียงสา ไม่รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร ยิ่งส่วนนั้นมันขยายใหญ่ขึ้น ทว่าติดเพียงยังไม่ถูกงัดออกมาจากชั้นในก็เท่านั้น จุดอ่อนไหวของเธอจึงสัมผัสกับคว
