“ใช่ค่ะ” เธอยิ้มเขาก็ยิ้มตาม หัวใจของเขาเต้นแรงทุกครั้งที่ได้รับรอยยิ้มหวานหยดของเธอ
“ที่ไร่ของเราก็มีงานให้ทำเยอะแยะ ให้น้องมาทำงานกับเราสิจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น”
“อ้อ... ครับ” คนซื่อบื้อรับคำ
“ไร่ตะวันดาวน่ะไกลจากในเมืองมาก ให้หนูวาดมาพักกับตะวันที่นี่ก็แล้วกันนะ” คุณปานดาวรีบพูด
“จะดีเหรอครับคุณแม่” ตะวันรู้สึกถึงความไม่เหมาะสมเขากลัวหญิงสาวจะเสียหาย
“ไม่ได้ให้พักบ้านหลังเดียวกับเขาเสียหน่อย เราก็มีเรือนพักรับรองด้านหลังไม่ใช่เหรอ”
“แต่ผู้หญิงพักคนเดียวจะลำบากไหมครับ” ที่นี่มีแต่คนงานผู้ชาย เขาเลยนึกเป็นห่วงเธอ
“งั้นก็ให้พักบ้านหลังเดียวกับเราสิ” คุณปานดาวพูดอีก จริงๆ คนที่กลัวเสียหายน่าจะเป็นวาดจันทร์ แต่ลูกชายตัวดีทำวเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงที่ให้ผู้ชายมาพักบ้านหลังเดียวกันไม่ได้ ซื่อบื้อแถมยังแสนดีแบบนี้นี่ไงถึงยังไม่มีเมียสักที
จริงๆ ตะวันเคยมีคนรัก แต่เพราะความซื่อบื้อห
