คิ้วขมวดเข้าหากัน เธอพยายามนึก บางทีใบหน้าของเขาก็ละม้ายใครคนหนึ่งในห้วงคำนึง
ร่องสาวที่โดนกระแทกกระทั้นยับเยินเจ็บแปลบจนเธอแทบเป็นไข้
ร่างกายรู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาวครั่นเนื้อครั่นตัวพอเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
คนใจร้ายที่จับเธอมาขังเอาไว้ เข้ามาในห้องอีกครั้ง เธอปรือตามองด้วยพิษไข้ เขาแก้มัดให้เธอ กระชากทีเดียวร่างน้อยร่วงลงไปกองแทบเท้าบนพื้นหน้าเตียง
“ลุกขึ้นมา ฉันอยากอาบน้ำ อยากได้คนถูหลังให้สักหน่อย”
เขากระชากอีก เธอล้มตึงลงมา สติดับวูบในทันที
เพลิงสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ เขาเอาน้ำมาสาด จนหญิงสาวปรือตาตื่นจากการสลบไสล
“อย่าเพิ่งรีบตายล่ะ ฉันยังทรมานเธอไม่สมใจเลย”
เขากระแทกจูบปากเธอจนแตก เลือดไหลซิบ มณีรินทร์ส่ายหน้าหนี อ่อนแรงยิ่งนัก มือน้อยทุบตีร่างสูงใหญ่แต่เขาหาได้ปล่อย เขาอุ้มเธอเดินตัวปลิวไปยังห้องน้ำ
ก่อนจะทิ้งร่างของเธอลงอย่างไม่ปรานี
“โอ๊ย!”
ร่างน้อยเซไป
