“แม่ แม่มาที่นี่ได้ยังไงครับ?”
ทั้งคุณชิดชนกและวาสิตาหันไปมองจ้องเสียงนั้นอย่างพร้อมเพรียง คุณากรวิ่งหน้าตาตื่น รีบบึ่งรถกลับมาที่บ้าน หลังจากที่แม่บ้านโทรไปรายงานจนต้องรีบทิ้งทุกอย่างมา เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นอีกครั้ง เขาคงไม่ยอมให้วาสิตาหอบลูกหนีไปไหนอีกแล้ว ชีวิตของทุกคนคงต้องอยู่กับความเป็นจริงมากกว่านี้
“ใครมันโทรไปบอกแกถึงวิ่งแจ้นกลับมาเร็วขนาดนี้ได้”
“แม่จะมาวุ่นวายที่นี่ทำไมกันครับ”
ร่างสูงไปยืนเคียงข้างกับวาสิตาอีกครั้ง พร้อมกับจ้องมองใบหน้าหญิงสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความสงสารและเห็นใจ
“แกพาวาสิตามาอยู่ถึงที่นี่ไม่คิดจะบอกให้ฉันกับพ่อแกรู้หน่อยหรือไง ทำไมชอบทำอะไรข้ามหัวเหมือนคนไม่มีพ่อแม่แบบนี้ด้วย?”
“เพราะผมรู้ว่าแม่ต้องมาทำให้วาสิตาร้องไห้แบบนี้ไงครับ ผมเลยยังไม่บอกใคร แม่เห็นแก่ลูกผมเถอะนะ ผมขอล่ะ”
“แต่วาสิตาไม่คู่ควรกับแกเลยนะตากร แกจะเอาลูกไว้ฉันไ
