คุณากรเดินเข้าไปใกล้พร้อมกับโอบกอดปลอบประโลมคนที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้า เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสเธอแนบชิดมากขนาดนี้ รู้สึกแค่ว่าอยากกอดปลอบให้กำลังใจ อยากให้วาสิตารับรู้ว่ายังมีเขาอยู่ตรงนี้เธอไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น
“ไม่ต้องไปสนใจแม่ฉันหรอก สักวันแม่จะเข้าใจทุกอย่าง เธอเป็นผู้หญิงที่ดีนะวาสิตา เธอไม่ได้เป็นอย่างที่แม่ฉันมองและกล่าวหา เธอจะเก็บมาคิดแบบนั้นทำไม เธออยู่กับฉันนะ ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นกับเธอเลย”
“ถ้าคุณกรไม่ได้อยู่กับวาเพราะลูก คุณกรจะมีความรู้สึกพิเศษกับวาบ้างไหมคะ?”
อยู่ ๆ วาสิตาก็อยากถามเขาขึ้นมาเรื่องนี้ เพราะเป็นสิ่งที่เธอค้างคาใจมานานมากแล้วเหมือนกัน ทุกวันที่ผ่านมาที่เขาทำดีด้วยเขาทำเพราะลูกคนเดียวใช่ไหม
คุณากรยากที่จะตอบคำถามนั้นของเธอนัก เพราะความรู้สึกของเขาในเวลานี้ตัวเขาเองก็ยังตอบไม่ได้ว่ามีความรู้สึกเช่นไรกับหญิงสาวกันแน่ แต่เขาไม่ได้ทนอยู่เพื่อลูก ไม่ได
