“เธอเมาแล้ว.. เมามากแล้วด้วยรู้ตัวมั้ย”
สิ้นเสียงที่ดุอีกฝ่ายใบหน้าคมคายก็เบือนหน้าหนีไปอีกทาง หลังเผลอขยับสายตามองต่ำถึงเนินอกขาวอย่างลืมตัว
ดวงตาคู่สวยวูบไหวไปมา ก่อนผละออกแล้วทิ้งตัวนั่งลงโดยไม่มองหน้าคียติณณ์อีก
“พี่ติณณ์ไม่เหมือนเดิม..” ริมฝีปากรูปกระจับยู่เข้าหากัน
“พี่เป็นผู้ชายนะเทียร์ แล้วพี่ก็ไม่ได้รู้สึกเสียหายอะไรถ้าจะทำเรื่องแบบนั้น แต่..”
“แต่อะไรคะ”
“แต่ต้องไม่ใช่ตอนที่เธอสติไม่ครบถ้วน.. ไม่งั้นจะเป็นตัวเธอเองที่เสียใจ” คียติณณ์กดเสียงต่ำดุเธอ ก่อนจะรู้สึกผิดทันทีที่ได้เห็นน้ำตาหญิงสาว และคำกล่าวขอโทษด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ขอโทษ..”
“เทียร์”
“จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วค่ะ”
“เด็กดื้อ” คียติณณ์พูดขึ้น ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างนึกเอ็นดู
เธอเงยหน้าเหลือบตามองมือหนาที่วางลงมาบนศีรษะ พลางคลี่ยิ้มบางเบาราวกับตกอยู่ในห้วงภวังค์ฝันหวาน
สุดท้ายแล้วก็กลายเป็นเธอที่เสพติดคียติณณ์
