เอิบยิ้มอย่างรู้ทันนายสาวเพราะพันนาไม่อยู่บ้านไปดูสวนต่างจังหวัด
ส่วนปิ่นปักเขียนจดหมายบอกนางว่าจะไปค้างบ้านเพื่อนสมัยเรียน พนิดาจึงอ้อนนางเพราะปกติพันนาเป็นพ่อครัวหลักของบ้านมากกว่านางเสียอีก
พอคิดถึงบุตรสาวนางก็เป็นกังวล ยังไม่ทันเจอ ปิ่นปักออกจากบ้านไปตอนไหนแล้วนางไม่รู้ ได้อ่านแต่จดหมายว่าไปนอนค้างบ้านเพื่อน
หลังจากที่นางส่งปิ่นปักเรียนจบคหกรรม ปิ่นปักก็อยากอยู่ช่วยดูแลนางไม่อยากไปไหน และตอบแทนบุญคุณของนายพิง จึงไม่ออกไปหางานทำที่อื่น นางสงสารบุตรสาวที่วันๆ เอาแต่ทำอาหาร ทำงานบ้านอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คิดว่าคงอยากออกไปหาเพื่อนฝูงบ้าง จึงไม่ได้ว่าอะไร
“พริกหวานจ๋า... ได้เจอกันอีกแล้ว ช่างเป็นบุพเพเสียจริง”
แทนคุณทักหญิงสาวอย่างอารมณ์ดี พนิดาสะบัดหน้าหนี แทนคุณยังตามตอแยช่วยหญิงสาวเลือกของอย่างอารมณ์ดี
“โชคร้ายมากกว่าที่ได้เจอนาย”
พนิดาเลือกของไปพลางตอบเขาไปด้วย แทนคุณยิ้มอย่าง
