ต่อให้พูดโกหกคำโตออกไป ยังไงเขาก็จับมันได้อยู่ดี..
ฉันหลุบสายตามองริมฝีปากของเขาครู่หนึ่ง ก่อนจะยกท่อนแขนขึ้นโอบล้อมรอบลำคอแกร่งของอีกฝ่าย
เขย่งปลายเท้าพลางเอียงองศาใบหน้าให้ริมฝีปากจรดกันพอดี ดวงไฟสีแดงก็คงไม่ร้อนแรงเท่าผู้ชายที่ชื่อกองทัพตรงหน้าแล้วล่ะ
ฝ่ามือของพี่ทัพลากวนไปมาอยู่ที่แผ่นหลัง ก้าวเท้าดันให้เดินถอยหลัง พร้อมกับรวบเอวฉันให้กลับขึ้นไปนั่งบนโต๊ะของเขาตามเดิม
น้ำตาร่วงเผาะลงบนแก้ม ทั้งที่ริมฝีปากของเรายังคงเชื่อมติดกัน ปลายลิ้นซุกซนดุนดันเข้ามากวาดต้อนความหวานในโพรงปาก แลกเปลี่ยนเอนไซม์จนเสียงน้ำลายชุ่มแฉะ
“จีน”
“.....”
“งั้นก็หมายความว่า..”
ฉันไม่รอให้เขาพูดจบ รีบโน้มใบหน้าบดริมฝีปากเข้าหาพี่ทัพ กลบเกลื่อนหยาดน้ำสีใสที่ไหลออกจากหางตา ขยุ้มเส้นผมคนตรงหน้าไปตามแรงอารมณ์
เสียใจก็คงจะใช่ไม่สุด..
มันยังคงมีความสุขปะปน แม้ว่าจะรู้สึกหน่วงในอกมากก็ตามที
เรียวขาฉันถูกยกขื้
