เวลาต่อมา
โรงพยาบาลเอกชน
เหมยลี่ถูกเข็นส่งเข้าห้องคลอดเตรียมที่จะผ่าคลอดตามกำหนด ตอนนี้เธอเองก็เริ่มรู้สึกปวดหน่วงที่ท้องแล้ว มันเป็นสัญญาณเตือนว่าสองแฝดกำลังจะได้ลืมตาดูโลกแล้วนะ
“เหมย...”
“อืมคุณ...ตามเข้ามาด้วยเหรอ” เธอพูดเสียงแผ่ว เพราะกำลังเบลอยา แม้อาการปวดท้องมันจะหายไปแต่ก็แทรกเข้ามาด้วยอาการมึนเมาบอกไม่ถูก
นี่น่ะเหรออาการของคนที่ถูกฉีดยาเพื่อทำการผ่าคลอด ตอนเธอคลอดน้องถิงถิงก็แค่เจ็บปวดเหมือนจะตายตอนใกล้คลอด แต่พอคลอดแล้วทุกอย่างก็จบโล่งไม่มีอาการเจ็บปวดอะไรอีกเลย
“ไม่เป็นอะไรนะ ไม่ต้องกลัวนะ ผมอยู่นี่ อยู่ตรงนี้” ซิลวานจับมือภรรยาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย พูดปลอบใจเธอด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น ขณะที่หลังม่านกั้นสีเขียวนั้นคุณหมอและพยาบาลกำลังวุ่นอยู่กับการผ่าตัด
“......”
“เจ็บไหม?”
“......” เธอได้แต่ส่ายหน้าเป็นคำตอบให้แก่เขา เพราะทั้งของเธอนั้นมีแต่สายอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด
