เมียสำรองของมาเฟียไร้รัก

เราไม่ได้รักกัน

ตอนที่ 4

เราไม่ได้รักกัน

“อยากมากใช่มั้ยฝ้าย?”

เขาช้อนตามองเธอ หน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรที่เจิดจ้าท่ามกลางเสียงไฟนั้น ทำให้ปรียา ใจเต้นรัวและหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย เมื่อร่างกายของตนเองแสดงออกถึงความปราถนาที่โดนหลอกล่อโดยหมาป่าแสนร้าย

เธอเกลียดกริยาของเขา พอๆกับเกลียดตัวเองใจตอนนี้

“อ๊ะ”

นิ้วเรียวแข็งของเขาถอดถอนออก พลันเธอรู้สึกวูบโหวงประหลาด เมื่อถูกทิ้งความต้องการไว้ค้างไม่ถึงจุดหมาย ใจอยากจะก่นด่าเขานัก

“ฮึ”

กานต์เหยียดยิ้มอย่างร้ายกาจ ร่างหนาขยับถอยห่างจากเธอ ไปยังประตูห้องน้ำ สายตาคู่สีนิลเข้มมองมาทางเธออย่างเยือกเย็น

“อาบน้ำให้เรียบร้อยซะ จะได้ไปทายา”

เขาคือปีศาจหมาป่า ...ที่ไร้หัวใจเป็นที่สุด

“บ้าเอ้ย!!”

ปรียา สบถกับตัวเองด้วยใบหน้าแดงก่ำเมื่อร่างหนาออกจากห้องน้ำไปแล้ว เธอหันมามองตัวเองในกระจกบานใหญ่ เนินอกขาวสล้างและไหล่ลาดปรากฎรอยสีกุหลาบจางๆ

เธอลูบหน้าของตัวเองอย่างโมโห

หญิงสาวใช้เวลาพอสมควรกับการอาบน้ำชำระล้างร่างกายตัวเองในห้องน้ำ ด้วยการฟอกสบู่หลายต่อหลายครั้งให้รอยความซาบซ่าได้จืดจางลง แต่ยิ่งนึกหัวใจของเธอยิ่งเต้นระส่ำ เมื่อเห็นรอยดูดเม้มที่เขาประทับไว้ยังเนื้อนิ่ม

ปากและลิ้นของเขาร้ายนัก

กานต์จงใจแกล้งเธอ ปรียารู้ดี

เขาชอบที่เห็นเธอปั่นป่วนใจและเหมือนจะมีความสุขทุกครั้ง จนหญิงสาวไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไมคนที่เย็นชาและเอาแต่ใจอย่างเขา ถึงยอมให้โดนคลุมถุงชนได้ง่ายๆแบบนี้

“อยากแต่งฉันก็จะแต่งให้”

คำพูดของเขาวนเวียนมาอีกครั้ง และปรียาก็ต้องผ่อนลมหายใจอย่างอัดอั้น

แต่ก่อนไม่คาดว่า คุณกานต์ ผู้แสนสุภาพคนนั้นจะเป็นเช่นนี้ เธอรู้จักกับเขาเพราะเป็นเพื่อนกับ แก้ว น้องสาวของเขา ต่อมาครอบครัวเธอประสบปัญหาทางการเงิน คุณโอภาส ผู้เป็นบิดาของกานต์ ได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือและส่งเสียเธอเรียนจนจบ

เธอเองไม่ต่างจากเป็นเด็กอุปถัมถ์ของตระกูลศรีพิพัฒน์

ความจริงข้อเสนอของประมุขศรีพิพัฒน์นั้น ส่วนหนึ่งมาจากความเต็มใจของเธอเอง ด้วยหวังว่าตัวเองจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับชายในฝันที่เธอเคยเห็นมาตั้งแต่เป็นวัยรุ่น

แต่เขากลับไม่เป็นอย่างที่เธอคิดเลยแม้แต่น้อย

เขาไม่ใช่ คุณกานต์ ที่สุภาพและแสนดีคนนั้น คนที่เธอเคยเฝ้ารอจะได้เจอหน้ายามเขาติดตามบิดามาที่บ้าน รอยยิ้มสว่างไสวจากใบหน้าหล่อเหลานั้นเคยขโมยหัวใจของเธอไปด้วย

แม้ต่อมาจะทราบข่าวว่าเขามีแฟน และกำลังจะแต่งงานกัน ปรียาก็ได้แต่แอบชื่นชมอยู่ห่างๆ ใจหวังให้ เจ้าชายในฝันได้มีชีวิตที่ดีเหมือนในเทพนิยาย

แต่รอยยิ้มนั้นก็เลือนหายไป นับตั้งแต่แฟนสาวของเขาเลิกราไป และเธอได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะภรรยาแค่ในนามของเขาเท่านั้น

“ฉันแค่ไม่อยากมีปัญหากับครอบครัว และเหล่าบรรดาทรัพย์สินมากมายที่ฉันควรจะได้”

เขาบอกเธอไว้เช่นนั้น

“เธอเองก็คงไม่ต่างกันใช่มั้ยฝ้าย ที่แต่งกับฉันก็เพราะเงินที่พ่อฉันจ้างมาเท่านั้น อย่าบอกนะว่าเธอรักฉัน”

ปีศาจหมาป่า กล่าวกับเธออย่างเย็นชาหลังวันเข้าหอ ในขณะที่แยกตัวมานอนอีกห้อง

“ใช่ค่ะฝ้ายแต่งกับคุณเพราะเงินที่คุณโอมจ้างมา อย่ากังวลไปเลยค่ะ ...ฝ้ายไม่ได้รักคุณ”

เธอเลือกจะตอบเขาไปเช่นนั้น เพราะตอนนี้เขาไม่ใช่ คุณกานต์ที่แสนสุภาพของเธออีกต่อไป

“ก็ดีจะได้ไม่ต้องมีปัญหาทีหลัง เพราะเราสองคนไม่มีทางที่จะมารักกันอยู่แล้ว”

ใช่!!! ไม่มีทางอยู่แล้ว

ปรียา ใช้เวลาราวสองชั่วโมงถึงได้ออกจากห้องน้ำใหญ่ และเมื่อออกมาไม่พบร่างของเจ้าของห้องอยู่ คาดว่าเขาน่าจะลงไปทำงานยังห้องทำงานด้านล่าง ตอนนี้มีหลายธุรกิจที่ทางกลุ่มศรีพิพัฒน์ให้เขาดูแลทั้งอสังหาริมทรัพย์แบบพัฒนาและให้เช่า และยังโรงงานผลิตผลไม้ส่งออกกับไวน์ชั้นดี

ส่วนใหญ่ กานต์ จะใช้เวลาทำงาน และประสานกับฝ่ายต่างๆในช่วงเย็น และเขาจะไม่ชอบให้ใครลงไปกวนในช่วงเวลานี้และปรียา ก็ชอบเวลานี้ที่สุด เพราะเธอรู้สึกเป็นอิสระจากสายตาและถ้อยคำเย้ยหยันของเขา

หญิงสาวเดินกลับยังห้องนอนเล็กของตัวเอง หาอุปกรณ์ทำแผลและราดทิงเจอร์กับเบตาดีนยังรอยข่วนที่แขนของตัวเอง ที่แม้จะใส่ถุงมือกันแล้วก็ยังเจ็บตัวจนได้

“อุ๊บ!!” ความเจ็บปาดแล่นไปทั่วท้องแขน จนหน้าสวยต้องบิดเหยเก แต่จำต้องทนทายาให้เรียบร้อยตามคำบอกของเขา

“ฉันไม่ได้ห่วงเธอนะ แค่ไม่อยากมานั่งตอบคำถาม..”

คำพูดของเขาวนเวียนเข้ามาในโสตประสาทอีกครั้ง ถ้อยคำแสนราบเรียบนั้นมันบาดลึกและตอกย้ำลงในใจ

แผลแค่นี้!! จะมาห่วงอะไร ปรียาบอกตัวเอง

เมื่อทำแผลเสร็จแล้ว เธอเดินลงมาด้านล่างด้วยต้องการที่จะหาอะไรในห้องครัวใหญ่ไว้เผื่อหิวในตอนกลางคืนเวลานั่งพิมพ์งานเขียนที่เธอรับมาทำเป็นประจำ

ความจริงเธอทำงานที่ บริษัทไวน์ของเขาด้วย แต่งานเขียนบทความก็ยังเป็นสิ่งที่เธอทำอยู่เสมอด้วยใจรัก

แม่บ้านน่าจะประจำที่เรือนเล็กด้านหลังแล้ว เพราะหากเตรียมอาหารและไม่มีคำสั่ง จะไม่มีใครกล้ามาป้วนเปี้ยนให้กวนใจเจ้านายรูปหล่อ ...ข้างล่างจึงเงียบกริบ

ปรียาหยิบผลไม้และเครื่องดื่มสองสามอย่างจากห้องครัวเดินผ่านห้องโถง แต่อดที่จะชำเลืองมองไปยังห้องทำงานใหญ่ของเขาไม่ได้

ประตูห้องทำงานของเขาเปิดอยู่ กานต์ นั่งทำงานอยู่ในนั้น หน้าหล่อเหลาจับจ้องยังแม็คบุ๊คที่เปิดค้างไว้ หญิงสาวชะเง้อคอเอียงมองเล็กน้อย ด้วยอยากรู้ว่าเขาหลับเหรอเปล่า

พลันที่มองผ่านช่องว่างของประตูที่เปิดอ้าไว้

ภาพบนแม็คบุ๊คก็ปรากฏชัดเจน และเหมือนเจ้าของห้องก็จ้องมองมันราวกับเป็นสิ่งที่ล้ำค่ายิ่ง

ภาพของวิกานดา แฟนสาวของเขา!!!