19.00 น.
“วันนี้แม่สั่งให้แม่ครัวทำของโปรดของลูกทั้งนั้นเลยนะตาทศ กินเยอะ ๆ นะลูก ช่วงนี้ลูกซูบลงนะ”
น้ำเสียงคุณนายละมัยเอ่ยด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะตักกับข้าวของโปรดทศวรรษใส่จานอีกฝ่าย เขาขอบคุณมารดาเสียงเบา คุณนายละมัยหันมองหน้าสามีที่นั่งหัวโต๊ะอาหารมื้อค่ำภายในบ้าน เป็นเดือนแล้วที่ลูกชายของพวกเขาเอาแต่โหมทำงานหนักราวกับอยากจะลืมเรื่องบางเรื่องภายในใจ บิดาและมารดาของทศวรรษเป็นห่วงลูกชาย ทั้งคู่รู้ว่าทศวรรษเป็นแบบนี้เพราะอะไร
ก็เพราะรู้ว่าหนูอิงดาวกำลังจะไปต่างประเทศกับหมออาคิน
ทศวรรษรู้มาสักพักแล้ว คุณนายละมัยทำอะไรไม่ได้ ขอร้องให้หนูอิงดาวรับรักลูกชายตนไม่ได้ เพราะอิงดาวก็มีเหตุผลของตัวเองที่ทำแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าหากจะบอกว่าอิงดาวต้องครองคู่กับอาคินเพื่อให้ตัวเองได้อยู่ในร่างนี้ไม่ตายจากไปไหน เป็นใครก็ต้องยอม คุณนายละมัยก็ต้องยอมให้ลูกชายตัวเองถอยออกมา ก็ได้แต่ภาวนาว่าสักวันทศวรรษจะท
