ห้าเดือนผ่านไป
นัยน์ตาเรียบนิ่งจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ วันนี้ทศวรรษมีประชุมลูกน้องตั้งแต่เช้า เขาจึงเดินทางมาที่บริษัทตั้งแต่เช้าตรู่ และช่วงบ่ายก็จะเข้าโกดัง ชายหนุ่มทำงานแบบนี้ทั้งเจ็ดวัน ไม่มีวันไหนที่เขาหยุด ถึงแม้จะเป็นวันหยุด เขาก็เดินทางมาที่ทำงาน หาอะไรให้ตัวเองทำไม่ได้พัก เพราะเมื่อพักแล้วเขาก็จะคิดฟุ้งซ่าน เพราะฉะนั้น การที่เขายุ่งงานจะเป็นการดีกว่าให้ตัวเองมานั่งนึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ที่ไม่สามารถสลัดทิ้งไปได้
ผ่านมากว่าห้าเดือนที่ทศวรรษใช้ชีวิตเรียบ ๆ ไม่มีอะไรหวือหวาหรือน่าตื่นเต้น เช้าตื่นนอน ออกมาทำงาน ฟ้ามืดก็กลับบ้าน ทานมื้อเย็นกับบิดามารดาและเข้านอน ตื่นมาอีกวันก็เป็นกิจวัตรเดิม วนลูปอยู่แบบนั้น เช่นเดียวกับการที่เขาคิดถึงเธอ
อิงดาวไม่เคยหายไปจากใจของทศวรรษเลย
แม้ว่าจะมีผู้หญิงมากมายที่ผ่านมาในชีวิตของเขา ชายหนุ่มไม่เคยสนใจ ไม่เคยเหลียวมองหรือเปิดใจให้กับใครแม้กระทั่ง
