มันจะเป็นไปได้ยังไง ทศวรรษจะมาที่นี่ได้ยังไง ป่านนี้เขาน่าจะอยู่ที่ไทย ทำงานอยู่ หรือไม่ก็คงคบหากับแพรไหมไปแล้วไม่ใช่เหรอ
เขามาอยู่ที่นี่...ตรงหน้าของเธอได้ยังไง
“อิง...”
สุ้มเสียงของเขา อิงดาวมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป ทศวรรษมาหาเธอจริง ๆ เขาอยู่ตรงหน้าของเธอแล้วจริง ๆ
“เปิดประตูให้พี่หน่อยนะ”
“...”
อิงดาวกลั้นน้ำตาเอาไว้ ก่อนจะกลั้นใจหันไปเปิดประตูให้อีกฝ่าย เธอมองหน้าของเขา
เราสบตากันเนิ่นนาน...ท่ามกลางสายลมในยามเช้า เสียงโมบายดังกระทบเป็นจังหวะ ในขณะที่สายตาก็กวาดพิจารณาใบหน้าหวาน เลื่อนลงมาบนหน้าท้องที่นูนเล็กน้อย
“พี่ขอโทษ”
ทศวรรษเดินเข้าไปหาเธอ ทว่าอิงดาวถอยหลังเรื่อย ๆ จนทศวรรษเดินเข้ามาในบ้านหลังนี้ อิงดาวร้องไห้ไม่ปิดบัง เช่นเดียวกับทศวรรษที่มีดวงตาที่แดงก่ำ
เขาคิดถึงเธอเหลือเกิน
“โกหกพี่ทำไม”
เขามองหน้าเธอ เจ็บแปลบที่หัวใจเมื่อนึกถึงวันที่อิงดาวต้องโดดเดี่ยว อุ้มท้อง
