ตอนที่ 4 ตัวร้าย

1211 Words

เฮือก!!! ดวงตาเบิกโพลงก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นนั่ง หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนักหน่วง ราวกับพึ่งวิ่งหนีบางสิ่งที่หวาดกลัว หญิงสาวยกมือกุมหน้าอกของตัวเอง ก่อนจะหันมองรอบข้าง ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อพบรอบข้างที่ไม่คุ้นเคย ตอนนี้เธออยู่บนเตียงนุ่มขนาดคิงไซต์ ห่มด้วยผ้าห่มผืนหนาเนื้อผ้าดี มองไปรอบห้องก็เบิกตากว้างมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อรอบข้างที่เธอเห็นคือห้องนอนขนาดกว้างที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงและมีพร้อมทุกอย่าง เครื่องปรับอากาศเปิดจนเย็นฉ่ำ หญิงสาวขมวดคิ้วแน่นก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงและทำท่าจะตรงไปยังประตูห้อง ทว่าจังหวะที่เดินผ่านกระจกบานใหญ่ของโต๊ะเครื่องแป้ง ร่างบอบบางก็ต้องชะงักเมื่อได้เห็นตัวเองชัด ๆ ผ่านกระจกสะท้อน สองเท้าเดินไปใกล้บานกระจกเรื่อย ๆ จนมาหยุดตรงหน้าภาพสะท้อนของตัวเอง ดวงตากลมสั่นระริก สองมือชื้นเหงื่อแต่เย็นเฉียบ ค่อย ๆ ยกขึ้นจับแก้มของตัวเองเพราะใบหน้าและร่างกายที่เห็น... ไม่ใช่ตัวเธอ “นี่มันอะไรกัน” ไม่เว้นแม้กระทั่งเสียงที่เปลี่ยนไป ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามาและนั่นคือความช็อค เธอจำได้ว่าตัวเองคือ ‘มัท’ เด็กสาวอายุยี่สิบปีที่โชคชะตาไม่เคยเข้าข้าง เธอจำได้ทุกอย่าง รวมถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองกำลังจะถูกพ่อเลี้ยงข่มขืนและภาพสุดท้ายที่จำได้คือเธอถูกเหวี่ยงลงถนนและถูกรถชน...หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีก ดวงตาสั่นไหวมองกระจกอย่างคนไม่เชื่อสายตา เธอคือมัท แต่ร่างนี้ไม่ใช่ แล้วนี่คือใคร เธอมาอยู่ในร่าง...ของคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?! “น...นี่มันอะไรกัน” เสียงหวานพึมพำ จับใบหน้าตัวเองและหันซ้ายหันขวา จ้องมองพิจารณาโครงหน้าสวยหวานราวกับเจ้าหญิงในนิทาน ดวงตากลมโต จมูกโด่งจิ้มลิ้มรับกับริมฝีปากบางสีชมพู ผิวขาวผ่องเนียนละเอียด เส้นผมสลวยสีน้ำตาลยาว รูปร่างบอบบางทว่าสมส่วน ส่วนสูงน่าจะอยู่ที่ราว ๆ หนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตร เธออยู่ในชุดนอนกระโปรงสีครีม ตื่นมาในห้องนอนกว้างที่ดูเหมือนจะเพียบพร้อมทุกอย่าง ดูก็รู้ว่าเจ้าของร่างเป็นผู้ดีมีชาติตระกูล เธอแทบไม่อยากเชื่อว่าจะตื่นมาอยู่ในร่างกายที่ไม่ใช่ของตัวเอง แล้วนี่คือใครกัน ก๊อกๆๆๆ หญิงสาวหันขวับไปที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงเคาะ เธอตัดสินใจเดินไปเปิดประตูออก ก็พบคนตรงหน้ายืนส่งยิ้มให้ อีกฝ่ายคือหญิงวัยกลางคนแต่งตัวเป็นผู้รากมากดี ใบหน้าที่เหี่ยวย่นเล็กน้อยทว่าดูเป็นมิตร “หนูอิง พึ่งตื่นเหรอลูก” “อิง?” “หนูอิง ไม่สบายหรือเปล่าลูก ตายแล้ว ไม่สบายทำไมไม่บอกแม่ เดี๋ยวแม่จะตามหมอให้เดี๋ยวนี้แหละ—หวานเจี๊ยบ!! ขึ้นมาหน่อย” “ด...เดี๋ยวค่ะ” เธอเรียกไว้ อีกฝ่ายหันมาหาเธอ คนที่ถูกกล่าวหาว่าไม่สบายเหวอไปนิดหน่อย “คือหนู—” “หนูอิงไม่สบายใช่ไหมลูก หน้าซีดมากเลย ทำยังไงดีล่ะเนี้ย! รอก่อนนะเดี๋ยวแม่ขึ้นมา” อาจเพราะสีหน้าที่ซีดมากทำให้ดูเหมือนคนไม่สบาย หญิงวัยกลางคนที่แทนตัวเองว่า ‘แม่’ ก็รีบเดินลงบันไดไปตามคนรับใช้ทันที หญิงสาวกระพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะหมุนตัวเข้าห้องนอนอีกครั้งและเดินไปค้นหาบางอย่างบนโต๊ะข้างทีวีก็เจอกระเป๋าสตางค์ ของสำคัญ ในนั้นต้องมีคำตอบให้เธอแน่นอน มือเล็กเปิดประเป๋าออก บัตรมากมายสอดเรียงรายกันเป็นระเบียบ ก่อนสายตาจะไปสะดุดที่บัตรประชาชนซึ่งสอดอยู่เช่นกัน เธอดึงมันออกมาอย่างไม่รีรอ กวาดสายตาดูรูป แน่นอนว่าคือใบหน้าของร่างที่เธออยู่ ก่อนจะเลื่อนไปอ่านชื่อนามสกุล หญิงสาวกลืนน้ำลายดังอึกเมื่อเห็นว่าชื่อนามสกุลนี้เป็นของใคร อิงดาว เขมวัชรสกุล “อ...อิงดาว!!!” เสียงหวานตะโกนออกมา ยกมือขึ้นปิดปากแน่น แทบไม่เชื่อว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้นจริงๆ ...ร่างบางทรุดนั่งลงบนเตียง กลอกสายตาที่เบิกกว้างไปมาพลางถามตัวเองว่าหรือนี่คือความฝัน? อิงดาว เขมวัชรสกุล คือตัวละครในนิยายเรื่อง ‘เล่ห์รักคุณหมอไร้ใจ’ นิยายรักโรแมนติกที่มัทชอบอ่าน เธออ่านเรื่องนี้จบมากกว่าห้ารอบ ไม่มีทางที่จะจำชื่อนามสกุลของตัวละครผิด... อิงดาวไม่ใช่บทนางเอก แต่เป็นบทคู่หมั้นของตัวร้ายในนิยายเรื่องนี้ และตอนนี้เธอก็ได้หลุดเข้ามาในนิยายที่ชอบมากที่สุดในชีวิต น่าเหลือเชื่อ นี่เธอเกิดใหม่งั้นเหรอ นึกว่าจะมีแต่ในนิยาย... นั่นก็แปลว่า ‘มัท’ ตายไปเพราะถูกรถชนอย่างนั้นสินะ เธอไม่รู้ว่าทำไมวิญญาณและความทรงจำของตัวเองถึงได้มาอยู่ในร่างใหม่ อาจเป็นเพราะเธอผูกพันกับนิยายเรื่องนี้ แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมต้องเป็นอิงดาว... “หรือเพราะพรข้อสุดท้ายที่ฉันขอ คือขอให้ได้เกิดมามีพ่อแม่ที่รักฉัน” หญิงสาวกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ นั่งก้มหน้าบนเตียงใหญ่ อิงดาวคือตัวละครที่มัทรู้สึกอิจฉาชีวิตครอบครัวของเธอ อิงดาวเป็นลูกสาวเจ้าของโรงพยาบาลขนาดใหญ่ประจำจังหวัดสงขลา และนิยายเรื่องนี้ก็ดำเนินเรื่องที่จังหวัดสงขลาเช่นกัน พ่อและแม่รักอิงดาวมากเพราะเธอคือลูกสาวเพียงคนเดียว ตั้งแต่เด็กจนโต อิงดาวได้รับความรักมากมาย เธออยากได้อะไรก็ได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งเข้ามาอยู่กินในบ้านของคู่หมั้น...พ่อและแม่ของคู่หมั้นก็รักอิงดาวเหมือนลูกแท้ ๆ อีกคน เหตุผลที่ไม่ได้เข้ามาอยู่ในร่างของนางเอกนิยายเรื่องนี้ก็เพราะนางเอกมีชีวิตที่อาภัพไม่ต่างจากมัท โชคชะตาจึงเข้าข้างและประทานพรข้อสุดท้ายแก่เด็กสาวผู้น่าสงสารให้อยู่ในร่างของอิงดาว คนที่มัทเคยรู้สึกอิจฉาชีวิตของอีกฝ่ายทุกครั้งที่อ่านเนื้อเรื่อง โครม! ฉับพลันเสียงสนั่นที่บานประตูดังขึ้นก่อนจะเปิดกว้าง ปรากฏร่างสูงใหญ่กำยำเจ้าของใบหน้าหล่อร้ายกาจที่เข้ามา อิงดาวลุกขึ้นยืนทันที มองบุคคลมาใหม่ด้วยแววตางุนงง ก่อนจะเข้าใจแจ่มแจ้งว่าอีกฝ่ายคือใคร “ไม่สบายหรือสำออย ผู้หญิงต่อหน้าอย่างลับหลังอย่างแบบเธอ ฉันว่าสำออยมากกว่ามั้ง” หญิงสาวหน้าชาเมื่อได้รับประโยคนั้น พลางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เพราะนึกได้ว่านอกจากขอพรให้มีพ่อแม่ที่รักเธอ แต่ดันลืมขอพรให้มีคู่ชีวิตที่รักเธอด้วย ทศวรรษ อัครเมธา คู่หมั้นสุดแสนจะเลวทรามของอิงดาว เขาคนนี้สมญานามกับคำว่า ‘ตัวร้าย’ ในนิยายอย่างถ่องแท้ และเป็นตัวร้ายที่ร้ายกาจที่สุด เท่าที่เธอเคยอ่านเจอมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more