8 กระโปรงมันไม่สั้นไปหน่อยเหรอ
1174 Words
ตาคมหยาดเยิ้มมองเธอนิ่ง ขาเรียวปีนขึ้นมานั่งคร่อมเขา เธอสูดหายใจเข้าลึกครั้งที่100แล้วจับเอ็นนั่นจ่อไปที่ร่องรัก พร้อมนั่งทับมันลงไปอย่างยากลำบาก
“อือ เจ็บ ”
ความคับใหญ่ทำเธอหน้านิ่วด้วยความเจ็บ
“โยกด้วยสิ อาส์ ”
เอวเล็กเริ่มขยับโยกเบาๆเป็นจังหวะ
“ซี้ดด!!!!อาส์!!แรงอีกหน่อยสิ ”
แค่เธอโยกเบาๆก็ทำเขาเสียวจนใจแทบขาด
พลั่ก!!พลั่ก!!พลั่ก!!
เมื่อทุกอย่างเข้าที่ ร่างเล็กเริ่มบดขยี้เอ็นใหญ่ตามใจเจ้านาย เธอบดเบียดส่ายร่อนอย่างคนไม่เป็นงาน แต่ทว่าพยามให้ดีที่สุด มือหนาเลื่อนมาจับเอวคอดกิ่ว ไล้แผ่วเบามาตามส่วนเว้าโค้ง แม้จะสวมชุดนอนนั่นอยู่ แต่ก็เหมือนไม่ได้สวม เพราะมันบางจนเห็นทะลุไปหมด
ตับ!!ตับ!!ตับ!!
“อาส์!!!ร่องเธอโคตรตอดไพลิน โอววว ”
ตับ!!ตับ!!ตับ!!!
ร่างเล็กส่ายร่อนพริ้วไหว มองหน้าหล่อคมของเขายิ่งได้อารมณ์ แค่หุ่นล่ำๆของเขาก็ทำเอาน้ำเสียวเธอทะลักเหมือนเขื่อนแตก
พลั่ก!!พลั่ก!!พลั่ก!!
“อ๊ะ!!อ๊ะ!!อ๊ะ!!”
บดขยี้ด้านหน้าจนพอใจ เขาจับเธอพลิกด้านหลังเข้าหา เท้าเล็กสองข้างเหยียบบนหน้าขาแข็งแรง ก่อนเริ่มขยับอีกครั้งเมื่อมือหนาจับประคองเอวไว้
พลั่ก!!พลั่ก!!พลั่ก!!
“อ๊ะ!!!อ๊ะ!!อื้มมมม ”
“โอ้วววว ”
เสียงครางเสียวระงมทั่วห้อง พร้อมร่างเล็กของไพลินที่ขย่มบนตัวเขาไม่หยุด เสียงหอบหายใจสลับเสียงคราง เหงื่อเม็ดเล็กซึมเต็มกรอบหน้า
รวมทั้งเรื่อนกายก็เปียกชุ่มด้วยเหงื่อ
พลั่ก!!พลั่ก!!พลั่ก!!
“อ๊ะ!!~~คุณเจคอป!!หนูเสียว!!!”
“ขย่มต่อไปห้ามหยุด !!อาส์ !!!”
เขาขบกรามแน่น จับเธอกระแทกแรงขึ้นไปอีก
ตับ!!ตับ!!ตับ!!
“อ๊ะ!อ๊า!!อร้าย!!!~~~”
“อืมมมม อาส์!!!”
ร่างเล็กกรีดร้องกระตุกเกร็งไปแล้ว เขาจับเธอเปลี่ยนท่าอย่างเร่งรีบ หน้าสวยถูกจับกดลงกับเตียง ยกก้นงอนงามโด่งตรงหน้าเขา แก่นกายคับใหญ่สอดใส่รูเสียวอีกครั้งอย่างเร็ว พร้อมเอวสอบเร่งอัดกระแทกใส่ก้นงอน
ตับ!!ตับ!!ตับ!!
พรั่ก!!พรั่ก!!พรั่ก!!
“อ๊า!!คุณเจคอปเบาหน่อยค่ะ มะ มันจุกนะ อ๊ะ!!~~~”
ตรั่บ!!ตรั่บ!!ตรั่บ!!
“เบาไม่ได้แล้ว อาส์!!!!!!ร่องเธอโคตรตอดดดดด
ไพลิน…ซี้ด!!!โอ้วววววว”
ตับ!!ตับ!!ตับ!!
น้ำขาวขุ่นพวยพุ่งใส่ในถุงยางอนามัย เขาอัดกระแทกอีก2-3ทีจนเกลี้ยงเกลาทุกหยาดหยด เจคอปถอดถุงยางออกมัดปากแล้วโยนลงถังขยะ ก่อนนอนแผ่หลาลงข้างๆไพลิน
“หนูกลับห้องเลยนะคะ ”
“อืม พรุ่งนี้เดี๋ยวให้คนไปส่ง ”
เขาบอกเสียงเบาเหลือบตามองแผ่นหลังบางที่ลุกขึ้นนั่ง
“หนูไปเองสะดวกกว่าค่ะ ไม่อยากให้พวกปากหอยปากปูในมหาลัยเอาไปพูดกัน ”
“บอกว่าจะไปส่งก็ไปส่งสิ ที่นี่ไกลจากมหาลัยเธอตั้งเยอะ นั่งรถเมล์3-4ต่อ จะนั่งให้ลำบากทำไม งั้นก็ขับรถฉันไป ที่ไม่ได้ใช้มีหลายคัน ”
“ไม่ค่ะ งั้นก็ให้คนไปส่งก็ได้ รถคุณมีแต่แพงๆ เกิดหนูขับไปชนขึ้นมา คงไม่มีปัญญาชดใช้คุณหรอก”
เธอพูดทั้งที่ไม่กล้าหันไปมองหน้าเขา เจคอปยกคิ้วขำๆ รถเขาราคาคันละหลายล้าน ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงรีบไหว้สวยขอบคุณ ใครๆก็อยากมีรถแพงๆขี่ไปอวดเพื่อนกันทั้งนั้น แต่เด็กไพลินนี่ก็แปลกดี
“หนูไปนะคะ”
พูดจบเธอก็ลุกขึ้นรีบเดินออกไป พร้อมปิดประตูห้องให้เขาเบาๆ
วันต่อมา
ก๊อกๆๆ
“คุณไพลินคะ ทานอาหารค่ะ ”
เสียงป้าแม่บ้านเคาะประตูเรียกจากด้านนอก
“แป๊บนึงนะคะ หนูแต่งตัวอยู่ค่ะป้า ”
เธอตะโกนกลับไป พร้อมแต่งตัวเพื่อเตรียมไปมหาลัย
แกร๊ก!!!
ประตูห้องนอนเล็กเปิดออก ร่างบางในชุดนักศึกษาพอดีตัว ส่วนอกกลมอวบตึงจนกระดุมเสื้อเชิ้ตแน่นรั้ง ราวกับพร้อมจะหลุดออกมาได้ทุกเมื่อ กระโปรงสั้นพอดีสวยแหวกข้างจนเห็นเรียวขาอ่อน ยิ่งทำให้ภาพรวมเธอดูน่าหลงใหลอย่างเกินห้ามสายตา
เจคอปที่นั่งดื่มกาแฟอยู่เงยหน้าขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ แต่ก็เผลอมองอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนก้มมองหน้าจอเเม็คบุ๊กเหมือนเดิม แล้วพูดเรียบๆเหมือนไม่ใส่ใจ
“กระโปรงมันไม่สั้นไปหน่อยเหรอ ”
ไพลินก้มมองกระโปรงตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา คิ้วเรียวขมวดมุ่นสงสัย
“หนูใส่แบบนี้มาตั้งนานแล้วนะคะ คนอื่นในมหาลัยก็ใส่กันแบบนี้ ”
เขาเงยหน้ามองเธอนิ่ง
“มาทานอาหาร จะได้ไปเรียน ”
เธอเดินหน้าเซ็งมานั่งตรงข้ามกับเขา ‘นี่มันฟีลพ่อชัดๆ ’
หลังทานอาหารเสร็จ เขาและเธอก็ลงมาข้างล่างพร้อมกัน ในลิฟต์ก็ต่างคนต่างเงียบ
ติ้ง!!
เสียงประตูลิฟต์เปิดออก ลูกน้องเขาก็เปิดประตูรถตู้รออยู่ด้านนอก ร่างหนาก้าวขึ้นไปไม่พูดอะไร ทำคนเดินตามหายใจไม่ทั่วท้อง รีบเอ่ยถามเขาเสียงเบาเก้ๆกังๆ
“เอ่อ!!คุณเจคอปคะ ไหนบอกจะให้คนไปส่ง
หรือให้หนูไปเอง ”
ถามเขาหน่อยแล้วกันเพื่อความแน่ใจ
“ก็ขึ้นมาสิ เดี๋ยวแวะไปส่ง ”
เขามองหน้าเธอก่อนปรายตามองที่นั่งข้างๆ ไพลินก้าวขึ้นรถเงียบๆไม่ถามอะไรอีก ก่อนนั่งชิดอีกฝั่งเว้นระยะห่างกับเขาพอสมควร
พรึบ!!
เสื้อสูทถูกโยนมาเบาๆที่กระโปรงตัวสั้น ไพลินมองหน้าเขาแล้วจัดระเบียบให้เข้าที่
“ขอบคุณค่ะ”
เธอหันไปขอบคุณเขาเสียงแผ่ว
“ทีหลังก็ระวังหน่อย ลูกน้องฉันมีแต่ผู้ชาย ”
เธอพยักหน้ารับแล้วนั่งเงียบๆ พอใกล้ถึงมหาลัยเธอก็สะพายกระเป๋าขึ้นบ่า
“บอกหมายเลขพร้อมเพย์เธอมา ”
เขาพูดพร้อมหยิบมือถือขึ้นเตรียมโอน
“คุณจะเอาไปทำไมคะ ”
“เธอมีตังใช้เหรอ ”
“พอมีค่ะ หนูมีงานทำ หาเงินใช้เองมาตลอดไม่รบกวนคุณ ให้คนขับรถจอดข้างหน้าค่ะ คนไม่ค่อยมี ”
ปากเล็กบอกเขาพร้อมชะเง้อซ้ายขวา
“หนูไปนะคะ ”
เธอเดินลงรถไปไม่หันมามองเขาอีก เธอมองตามแผ่นหลังบาง ในมือยังถือโทรศัพท์ค้างอยู่
“ยัยเด็กบ้าเอ้ย! ใครเขาก็อยากได้เงินจากฉันกันทั้งนั้น ”
เขาบ่นพึมพำพลางเก็บมือถือลงกระเป๋า เหลือบตามองลูกน้องเล็กน้อยอย่างเสียฟอร์ม
“ออกรถสิ ไปคชากรุ๊ป ”
“ครับนาย”
รถเคลื่อนตัวออกจากหน้ามหาลัย
“ฉันไหมที่ต้องกลัวคนเห็น ”
เขายังหงุดหงิดกับเรื่องเธอไม่หยุด วันนี้มีตรวจงานที่คชากรุ๊ป ประชุมใหญ่กับบอร์ดบริหารทุกเดือน
- Writer
