ขอตัดมาวันกลับจากเที่ยวเลยนะ
ไปเที่ยวครั้งนี้สำหรับฉันมันไม่สนุกเอาซะเลย...เพราะพี่คริสคอยจ้องการกระทำของฉันอยู่ตลอดเวลา วันก่อนก็ลากฉันไปมีอะไรด้วย ฉันคงเป็นเหมือนสิ่งของสำหรับเขาสินะ เหนื่อยฉันเหนื่อยความรู้สึกมันชินชาไปเเล้วตอนนี้ ถามว่ารักไหม..มันก็รัก (น้อยลง) มันเจ็บมากกว่า เจ็บที่เลิกกันไปแล้วพี่คริสไม่ยอมปล่อยฉันไปสักที
ณ บ้านของฉัน วันนี้เป็นวันอาทิตย์
“ยาย ป้านาไปไหนไม่เจอหลายวันแล้ว !!”
“มันก็คงจะไปเล่นการพนันที่บ่อนตามปะสามันนั้นแหละคะนิ้งเอ้ย”
“เดี๋ยวเงินหมดมาขอจะไม่ให้สักบาทเลยคอยดู”
“เอ่อ เอ็งไปซื้อหมากกับพลูให้ยายหน่อย”
“จ๊ะ ยาย”
ฉันออกจากบ้านปั่นจักรยานไปตลาด หลังจากกลับจากตลาดมีความรู้สึกเหมือนมีคนตาม อีกแล้ว หรือว่าฉันจะระแวงไปเอง ตั้งแต่โดนรถชนตอนนั้นเวลาออกมาตลาดทีไรฉันก็ระแวงทุกทีฉันเร่งฝีเท้าปั่นจักรยานเร็วขึ้นเป็นเท่าตัวแล้วก็หันไปมองด้านหลังตลอด พอหันหน
