พี่คริสเดินมาหาฉันแล้วก็เอามือมากระชากแขนฉันจนฉันเซแล้วก็ออกแรงบีบแขนฉันแรงๆ
“โอ้ย หนูเจ็บนะ!!!”
“เธอ ไป ไหน มา คะนิ้ง” พี่คริสตวาดถามเน้นคำ
ฉันเงียบ...
“ตอบดิวะ!!” พอฉันไม่ตอบพี่คริสก็เสียงดัง “แล้วเมื่อกี้ใครมาส่ง!!”
“พูดเบาๆ ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวยายได้ยิน”
“ใครมาส่งเธอคะนิ้ง !!”พี่คริสออกแรงบีบแขนฉันแรงกว่าเดิม
ฉันหายใจเข้าลึกๆ แล้วจ้องหน้าพี่คริส
“ใครจะมาส่งมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ พี่อย่าลืมสิว่าเราเลิกกันแล้ว !!”
พี่คริสเงียบไปสักพักเอาแต่มองหน้าฉันอย่างเดียว
“ฉัน...!! ฉันไม่เลิก”
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ฉันคงรู้สึกดีกับคำๆ นี้ของพี่คริสนะ แต่ตอนนี้ถึงฉันจะยังรู้สึกดีกับพี่คริสอยู่...แต่ไม่รู้สิ ฉันไม่อยากกลับไปเจ็บอีกแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาถึงจะเป็นเวลาสั่นๆ แต่ฉันก็เจ็บเพราะเขามาเยอะมากจริงๆ
“มาพูดตอนนี้ทำไม..พูดให้มันได้อะไรขึ้นมา!!” ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดต่อ “พี่ต้องการอะไร ท
