"ใช่ค่ะ พิมจบมาตั้งห้าเดือนแล้ว แม่ก็ไม่ยอมให้ไปดูงานด้วยเลย อยู่แต่บ้านเบื่อจะแย่"
"อ้าว! แล้วพิมไม่เรียนต่อเหรอจ๊ะ เพิ่งจะจบ ม.ปลาย เองนี่นา"
คุณอาหนุ่มหล่อเอ่ยถาม พลางส่งตาเยิ้มให้หลานสาววัยใส
"ก็คุณแม่น่ะสิคะ ยังไม่อยากให้พิมเหนื่อย ตอนนี้กำลังรอทางมหาลัยที่นิวยอร์กติดต่อมาน่ะค่ะ แต่พิมอยากไปเรียนรู้งานไว้ก่อนนะคะ เวลาไปเรียนจะได้เข้าใจอะไรง่ายขึ้น"
เธออธิบายด้วยท่าทางเริงร่า ตามประสาสาววัยรุ่น
"อืม...ดีเลยจ๊ะ หลานอานี่ความคิดดีมาก ครอบครัวเราน่ะทำธุรกิจโรงแรม ยิ่งถ้ามีทายาทมาช่วยสืบต่อก็ยิ่งดีเลยล่ะ แต่เอ...อาชักจะห่วงแล้วสิ หลานอาทั้งสวยทั้งน่ารักแบบนี้ ไปอยู่ไกลหูไกลตา จะดีเหรอ ใช่มั้ยครับพี่มล"
เริงฤทธิ์ส่งยิ้มหวานให้คนลูก ก่อนจะหันมาทำตากรุ้มกริ่มใส่คนแม่ต่อ
"ห่วงน่ะมันก็ห่วง แต่ใครจะมาช่วยพี่ทำงานล่ะ พี่ก็อายุมากขึ้นทุกวันนะ เธอเองก็ต้องดูแลงานที่ใต้
ใช่จะมาช่วยพี่สักหน่อ
