ตาม
1181 Words
ไลน์ๆๆๆ
เสียงข้อความดังขึ้นขณะที่การันต์นั้ง
ทานข้าวอยู่ที่บ้านพร้อมกับแขกของ
คุณพิมรดา
"ผมขอตัวสักครู่นะครับ"
การันต์เอ่ยขึ้นแล้วลุกออกจากโต๊ะอาหารไป
[กาย : เด็กมึงมาถึงแล้วนะไอท่านประธาน]
[กาย : ใช่ได้เลยนี้หว่า]
[กาย : รีบมานะมึงหนุ่มๆจ้องกันตาเป็นมัน]
หลังจากอ่านข้อความจากเพื่อนที่เป็นเจ้าของผับแล้ว เขารีบกดโทรออกหาเพื่อนทันที
กาย : ว่าไงมึงนั้งไม่ติดเลยดิ
การันต์ : มึงดูไว้ให้กูก่อน กูจะรีบออกไปเดี๋ยวนี้
กาย : เออๆว่าเเต่เลขามึงแม่งเด็ดจริงว่ะ
การันต์ : กูให้มึงดูไว้ให้กูไม่ต้องเสือก วิเคราะห์
พูดเสร็จก็ตัอสายเพื่อนทันที เขาเดินกลับเข้ามาที่โต๊ะอาหาร
"ผมต้องขอตัวก่อนนะครับพอดีผมมีงานด่วน"
การันต์เอ่ยขอตัวกับทุกคน
"งานด่วนอะไรของแกตอนสองทุ่ม"
คุณพิมรดาพูดขึ้น
"เอาน้าคุณลูกเขาโตแล้ว เขาไม่ใช้เด็กๆที่คุณจะมาค่อยจับผิดเขา"
คุณโสภณพ่อของการันต์เอ่ยขึ้นตัดจบทุกอย่าง
"ขอบคุณมากคับพ่อยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ"
พูดเสร็จการันต์ก็เดินออกไปทันที โดยที่แขกกับเจ้าบ้านได้แต่นั้งมองหน้ากัน
"พี่การันต์ค่ะฟ้าขอติดรถไปด้วยได้ไมค่ะ"
การันต์กำลังจะก้าวขึ้นรถเลยต้องหยุดทันที
"คุณฟ้าจะไปไหนหรอครับเดี๋ยวผมให้คนขับรถที่บ้านไปส่ง"
การันต์ตอบอย่างรักษามารยาท
"แม้..พูดจาห่างเหินกับฟ้าจังเลยนะคะ"
"เออ...ว่าแต่คุณฟ้าจะไปไหนครับ"
เขาถามย้ำอีกรอบ
"ฟ้าาา...จะไปหาแฟนค่ะ"
ประโยคท้ายปลายฟ้าเดินมากระซิบเบาๆ
เหมือนกลัวใครได้ยิน
การันต์มองหน้าปลายฟ้าอย่างไม่ไว้ใจ
"ไปหาแฟนจริงๆค่ะ เอาไว้ฟ้าเล่าให้ฟังบนรถนะคะ ตอนนี้เรารีบไปกันเถอะก่อนที่คุณแม่จะเดินออกมา"
ปลายฟ้ารีบเดินไปเปิดประตู้ฝั่งคนนั้ง
การันต์จำเป็นต้องเปิดประตู้ขึ้นรถไป
"คุณฟ้าพอจะเล่าให้ผมฟังได้ยังครับ"
การันต์ถามขึ้นหลังจากเขาขับรถออกมาจากบ้นเขาแล้ว
"ก็ได้ค่ะ ความจริงที่มาวันนี้ฟ้าเองก็ขัดคุณแม่ไม่ได้เช่นกันค่ะ ความจริงฟ้ามีแฟนแล้วเราคบกันตั้งแต่อยู่อังกฤษ เขาเป็นนักเรียนทุนฐานะทางบ้านระดับกลางๆแต่ตัวเขาเป็น อาจารย์สอนหนังสืออยู่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ฟ้ายังไม่กล้าบอกคุณแม่ก็เลยอย่างที่เห็นนี้แหละค่ะ"
เธอพูดขึ้น การันต์ขมวดคิ้วฟังที่เธอเล่า
"แล้วคุณฟ้าจะลงตรงไหครับ"
การันต์ถาม
"เดี๋ยวฟ้าโทรหาแฟนก่อนนะคะ เดี๋ยวนัดให้เขามารับกลางทาง"
พูดเสร็จปลายฟ้าก็โทรหาแฟนหนุ่มทันที
"ขอบคุณคุณการันต์มากนะครับที่เอาฟ้ามาส่งให้"
กวีแฟนของปลายฟ้าเอ่ยขอบคุณเขา
"ไม่เป็นไรครับผมเข้าใจ ยังไงพี่ไปก่อนนะฟ้า"
"คะ ขอบคุณมากนะคะ"
ปลายฟ้าเอ่ยก่อนที่การันต์จะขับรถออกไปด้วยความเร็ว เพราะใจเขาตอนนี้อยู่ที่
ผับเพื่อนเขาแล้ว
ผับ
"ขอโทษนะครับผมขอชนแก้วด้วยได้ๆไมครับ"
ชายหนุ่มคนที่เท่าไหร่ไม่รู้แวะเวียนมาชนแก้วกับแก้มหอม
"ได้สิค่าามาค่ะชนนน"
เธอพูดพร้อมกับยกแก้วขึ้นชนกับหนุ่มผู้มาใหม่
"ผมเอกครับไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร"
"แก้มหอมค่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณแก้มหอม"
"ยินดีเช่นกันค่ะ"
เธอพูดพร้อมกับส่งยิ้มไปให้
ปกรณ์กับนิพลพยายามยืนกันหนุ่มพวกนั้นไว้ไม่ให้ถึงตัวเพื่อนเขามาก
"ดื่มจากนี้เสร็จเราไปต่อที่อื่นกันไมครับ"
เอกชวนไปต่อ
"เห็นที่จะไม่ได้หรอกค่ะ ดิฉันไม่ชอบไปไหนกับคนแปลกหน้า ต้องขอโทษด้วยนะคะ "
แก้มหอมตอบกลับแบบจบๆไปเลย
(เฮ้ออ..ผู้ชายมากี่คนๆก็ไม่อย่ากไปต่อแล้วเมื่อไรจะมีแฟนว่ะ"
แก้มหอมคิดในใจพร้อมกับยกเหล้าขึ้นดื่ม
"ไอหอมเบาๆหน่อยเถอะ เดี๋ยวก็เมาหรอกมึง
"เมาพวกมึงก็พากูกลับห้องสิว่ะ"
"มึงนี้เหมือนคนอกหักจริงนะไอหอม"
ปกรณ์อดว่าเพื่อนไม่ได้
"กูจะอกหักได้ไงกูยังไม่มีแฟน"
"เออๆไม่มีก็ไม่มี"
การันต์ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว
สายตามองลงมาข้างล้างที่มีนักท่องราตรี
จำนวนมากที่กำลังดื่มสังสรรค์ กันอย่างสนุกสนาน 1 ในนั้นก็คือเลขาตัวแสบของเขา เขายืนมองเธอจากห้องกระจกด้านบนซึ่งเป็นห้องทำงานของเพื่อนเขาที่เป็นเจ้าของผับนี้ สามารถมองเห็นด้านล้างที่มีนักท่องราตรีมากมายได้อย่างชัดเจน
"เลขามึงเเจ่มว่ะการันต์ ไม่น้าถึงได้มาตามเฝ่าดูเขาอยู่แบบนี้"
"เอ้อ...กูรู้ว่าแจ่ม"
"อ่าว..ไอนี้อารมณ์เสียใส่กูอีก ชอบเขาก็บอกเขาไปเลยดิว่ะ มายืนซื่อบื้ออยู่นี้เขาจะรู้ได้ไง"
"พูดไปมึงก็ไม่เข้าใจหรอกมึงมันจระเข้บนเขา"
"มึงก็ด้วยหรือเปล่าถึงไม่กล้าบอกรักเขาอยู่เนีย"
"เอ้อดิว่ะ เขาเป็นเลขากูมาหลายปีอารมณ์ชายโสดมึงคิดว่าธรรมดาไมละ
มึงก็รู้"
"เขาเลยแขยงมึงว่างั้นเถอะ"
"ก็..ประมาณนั้น"
"เฮ้อ ทำให้เขาเห็นแล้วก็เสือกไปหลงรักเขาอีกเวรจริงๆเพื่อนกู"
"กูไม่รู้ว่ากูไปรักหอมเขาตอนไหน รู้ตัวอีกทีกูก็ไม่มีอารมณ์อย่างว่ากับผู้หญิงคนอื่นเลย นอนกับใครกูก็ต้อง..เออชั่งมันเถอะ"
"555 อย่าบอกนะมึงนอนกับใครมึงต้อง จินตนาการว่าเป็นเลขามึงอ่ะ ถึงจะมีอารมณ์"
"หัวเราะไปทีใครที่มันเถอะมึง"
"ไม่มีทางเป็นกูนะเรียบร้อยไปนานแล้ว"
"เอาไว้ถ้ามึงรักใครสักคนมึงจะไม่พูดแบบนี้"
"เออๆเป็นเอามากเพื่อนกู"
การันต์ยืนถือแก้วเหล้ามองลงมาข้าง
ล้างพลันสายตาเขาก็มองเห็นความผิดปกติบ่างอย่าง
"ไอกาย"
การันต์เรียกเพื่อนที่นั้งอยู่บนโซฟา เพื่อนเองอยู่วงการนี้มานานพอได้ยินน้ำเสียงเพื่อนที่เปลี่ยนไปจากเดิมรู้เลยว่าไม่ปกติ
เขารีบลุกขึ้นมายืนข้างการันต์แล้วมองลงไปข้างล้างเป้าหมายก็น่าจะโต๊ะเลขาของเพื่อนนั้นแหละ กายเดินไปหยิบเครื่องมือ
สื่นสานภายในผับของเขากับลูกน้อง
"ไอบอลมึงส่งคนเข้าไปแถวๆโต๊ะหกที"
"ครับนาย"
"กูสั่งลูกน้องดูไว้แล้ว"
การันต์ยังยืนจ้องมองอย่างไม่วางตา
- Writer
