แอบรักเลขาตัวแสบ

เริ่มหวง

ก๊อกๆๆ

"ผมขอสรุปผลการประชุมด่วน"

การันต์สั่งเมื่อเลขาเปิดประตูเขาไป

(แค่ก้าวเท้าเข้าไปก็บรรเทิงเลยฉัน)

"ค่ะ รอสักครู่นะคะ"

เธอตอบรับคำสั่งเจ้านาย รีบเดินไป เปิดคอมพิวเตอร์ คู่ใจแล้วก็กดแป้นพิมพ์รัวๆ

"เรียบร้อยค่ะ สรุปผลการประชุมวันนี้"

"เอาวางไว้ตรงนั้นแหละ"

การันต์บอกเลขาสาว เธอวางไว้บนโต๊ะตามที่เขาบอกแล้วถอยมานั้งทำงานที่โต๊ะต่อ

[เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น]

แก้มหอมยกหูโทรศัพท์ขึ้นรับ

"สวัสดีค่ะ"แก้มหอมกอกเสียงลงไป

"นี้ยายเลขา คุณการันต์อยู่ไม"

แก้มหอมหันไปมองการันต์ เขาก้มหน้าทำงานเฉย

"เออ...คุณการันต์ประชุมอยู่ค่ะ"

"ประชุมบ้าบออะไรทุกวันย๊ะ ฉันโทรไปทีไรประชุมทุกที นี้แกไม่อยากให้ฉันคุยกับคุณการันต์ใช่ไม"

"คุณค่ะ.."

ตู๊ดๆๆๆ

ด่าเสร็จก็ว่างสายไปเลย

"อยากจะบ้า"แก้มหอมบ่นคนเดียว

"เมื่อกี้เออ...มีผู้หญิงโทรมาหาท่านประธานค่ะ"เธอรายงาน

"ใคร"เขาถาม

"เออ..ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ"

"แล้วทำไม่คุณไม่ถาม"

"ขอโทษค่ะ ทีหลังจะถามให้นะคะ"

แก้มหอมตอบกลับเจ้านาย

(อารมณ์เสียอะไรมาค่ะเจ้านาย)เธอคิดในใจ

เวลาเลิกงาน

แก้มหอมรีบเก็บของบนโต๊ะ

"กลับก่อนนะคะ"เธอรีบบอก กำลังจะชิ่งหนีกลับก่อน

"เดี๋ยวววว จะบอกว่าลืม"การันต์ถาม เชิงประชด

"ฉันต้องไปด้วยจริงๆหรอค่ะ"

"ใช่สิ"

"ก็ได้ค่ะ แต่คุณมีนัดตั้งทุ่มหนึ่งฉันขอ

กลับไปอาบน้ำก่อนได้ไมค่ะ"

"ได้ หกโมงผมไปรับ"

ไม่ต้องก็ได้ค่ะเดี๋ยวฉันขับรถไปเองก็ได้ค่ะ"

"ผมจะไปรับ"

"ก็ได้ค่าาาาา งั้นขอตัวก่อนนะคะ"

"เดี๋ยวลงไปพร้อมกัน"เขาเก็บของเเล้วลุกขึ้น

แล้วเดินนำออกไป แห้มหอมยืนทำหน้า บึ้งอยู่

(โอ้ยยยเป็นเจ้านายหรือเจ้าชีวิตเนีย)

"คุณกำลังด่าผมในใจ"

เขาหันกลับมาทันเห็นแก้มหอมทำหน้าบึ้ง

"เปล่าสักหน่อยค่ะ เจ้านายดีขนาดนี้ใครจะกล้าด่าในใจไม่มี๊"

"ปลอมมากแก้มหอม"

เขาพูดขึ้นแล้วเดินนำไปก่อน

แก้มหอมรีบเดินตาม เดี๋ยวเขาจะหันมากินหัวเธออีก

พนักงานต่างทยอยกันกลับบ้าน

มันเป็นภาพที่ชินตาสำหรับพนักงานที่เจ้านายกับเลขาสาวจะเดินตามกันขึ้นลงตึก

เพราะเจอจนชินเป็นเวลา 3-4ปีมาแล้ว

และทุกคนรู้ดีว่าแก้มหอมทำงานเก่งมากจึงไม่มีใครกล้าว่าร้ายเธอเลย

"ฉันขอตัวก่อนนะคะ"แก้มหอมเอ่ยขึ้นหลังจากลงมาถึงข้างล้างแล้ว

"คุณไม่ได้เอารถมาหรอ"เขาถาม

"ไม่ได้เอามาค่ะ ตอนเช้ารถมันติดฉันก็เลยนั้งรถเมล์มาค่ะ ขอตัวนะคะ"เธอกำลังจะเกินออกไป

"เดี๋ยวผมไปส่ง"

"ไม่...ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันนั้งรถเมล์กลับเองดีกว่าค่ะ"

"แก้มหอม"

"ก็ได้ค่าาาา"

แล้วเขาก็เดินนำไปที่รถ เจ้านายกับเลขาก็ขับรถออกไปพร้อมกัน

ไม่นานก็มาถึงคอนโดแก้มหอม ที่เขาคุ้นเคยดีเพราะเขามาส่งเธอหลายรอบแล้ว

"ขอบคุณนะคะ"

"ผมรอรับคุณไปเลยดีกว่า"

"รอหรอค่ะ"

"ใช่ผมจะได้ไม่ต้องขับรถไปมาให้เหนื่อย"

(เอาไงดีแก้มหอม)

"เออ..งั้นฉันจะรีบลงมานะคะ"

"คุณจะให้ผมรอในรถหรอ ใจดำไปไมคุณ"

"หมาย หมายความว่าไงค่ะ หรือคุณการันต์จะขึ้นไปรอฉันที่ห้อง"

"ก็ดีนะ ไปกันเถอะเดี๋ยวไปไม่ทันนัดเสียชื่อหมด"เขาพูดพร้อมกับเปิดประตูรถลงไป แก้มหอมไม่มีทางเลือกนอกจากเปิดประตูแล้วรีบตามเขาลงไป เขาเคยมาส่งเธอหลายรอบก็จริงแต่เขาไม่เคยขึ้นไปห้องเธอสักครั้ง

พอเดินเขามาถึงหน้าลิฟท์ ก็มีเสียงทักดังขึ้น

"อ่าวคุณแก้มหอมกลับเร็วจังเลยนะครับวันนี้"

แก้มหอมอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ตายไปตรงนี้เลย

"พี่คิว วันนี้พี่ก็กลับเร็วเหมือนกันนะคะ"

"ครับวันนี้รถไม่ค่อยติด ไปกันเถอะครับลิฟท์มาแล้ว"

การันต์ขมวดคิว

(ไอหมอนี้โกหกชัดๆเห็นๆอยู่ว่ามันนั้งอยู่ก่อนแล้ว หึคิดจะจีบเลขาฉันหรอฝันไปเถอะ)

ติ๊งง..

ประตู้ลิฟท์เปิดขึ้น ทั้งสามเข้าไปในลิฟท์

คิวมองไปที่การันต์ที่ยืนอยู่ข้างหลังแก้มหอมแล้วขมวดคิว แก้มหอมก้มหน้างุ้น

"เออ..คุณมาหาใครที่นี้หรอครับ"คิวถามขึ้นไม่น่าจะเป็นผู้เช้าที่นี้เพราะเขาไม่คุ้นหน้า

"ผมมากับแก้มหอม"

(กรี๊ดดด...หมดกันชื่อเสียงของฉัน)

"คุณมากับแก้มหอมหรอครับ"คิวมองชายหนุ่มคนนี้อย่างสำรวจ ดูแล้วผู้ชายคนนี้ไม่น่าจะธรรมดา เสื้อผ้าแบรนด์ทั้งตัว

แก้มหอมมองไปยังการันต์อย่างขอร้องว่าอย่าพูด

"ใช่ครับ"เขาพูดพร้อมกับขยับเข้าไปโอบไหร่เธอไว้ แก้มหอมทำหน้าหรอหรา

ส่วนคิวเพื่อนร่วมคนโดถึงกับทำหน้าไม่ถูก

"เออ..คือเขา..เออ"เธอจะบอกว่ายังไงเป็นเพื่อน เป็นเจ้านาย หรือเป็นอะไรมันก็ก็ไม่ควรพาขึ้นคอนโดนอกจากแฟน แฟนหรอแก้มหอมทำท่าจะอธิบายแต่ไม่ทันแล้ว

ติ๊งง..

ประตูลิฟท์เปิดออก การันต์โอบไหร่พาแก้มหอมเดินออกไปจากลิฟท์

"คุณการันต์ทำไม.."

"ห้องคุณเบอร์อะไร"

แก้มหอมพูดยังไม่ทันจบเจาก็ถามสวนขึ้นมา

พอเปิดประตู้เขาไปการันต์ก็หันมาปิดประตู

"ท่านประทานค่ะ ทำแบบนี้หมายความว่าไง"

"อ่าววว..นี้ผมช่วยคุณนะ คุณเป็นผู้หญิง

อยู่ห้องคนเดียวมันอันตราย ให้เขาเข้าใจว่าคุณมีแฟนแล้วนะดีแล้ว"

"ฉันรู้จักพี่เขามา2 ปีแล้วนะคะ ถ้าเขาจะทำอะไรฉันไม่ต้องรอมาถึงวันนี้หรอก"

แก้มหอมหน้าบึ้งใส่การันต์

"ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมหวังดีกับคุณนะ"

"หมดกัน เพราะคุณคนเดียวแล้วฉันจะมีแฟนกับเขาไมชาตินี้เนีย"เธอบ่น

"มีทำไมแฟนปวดหัวจะตาย"

"คุณก็พูดได้สิ อาทิตย์หนึ่งคุณเปลี่ยนคู่นอนไปแล้วกี่คน"

"นี้คุณเสียดายไอหมอนั้นมากเลยหรอ"

"ฉันไม่ได้เสียดายพี่คิว ฉันก็อยากมี

โมเม้นโดนจีบมั่งสิค่ะ ตอนเรียนฉันก็เอาแต่เรียน พอทำงานก็ไม่มีเวลาหาแฟนถ้าฉันขึ้นคาน ท่านประธานก็รับฉันไปเลี้ยงด้วยก็แล้วกันนะคะ"เธอบ่น

"ก็ได้นะ ผมไม่ติด"

"เฮ้อออฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน คุณรอสักครู่นะคะ"

พูดเสร็จเธอก็เดินเข้าห้องส่วนตัวไป

การันต์มองตามเลขาสาวเเล้วหัวเราะอย่างถูกใจ

ก่อนจะเดินสำรวจห้องที่ถูกจัดแต่งไว้อย่างน่าอยู่ เขาล้มตัวนอนที่โซฟาที่พอเขานอนลงไปแล้วมันเล็กขึ้นมาทันที่ หัวกับเท้าพอดีกับโซฟา เขายกแขนกอดอกไว้หลับตาลง แล้วหน้าเลขาสาวของเขาก็ลอยเขามา มันทำให้เขาเผลอยิ้มออกมาโดยไมรู้ตัว พักหลังๆมาเขามักดึงเธอไว้ใกล้ตัวตลอด ไม่เห็นเธอแปบหนึ่งเหมือนมันขาดอะไรไปสักอย่าง