(ไตรทศ)
วันต่อมา
05.45 am.
ตอนนี้เลยเวลามาสิบห้านาทีแล้ว ซึ่งถ้าเป็นเวลาปกติผมจะต้องลุกไปออกกำลังกายในช่วงเช้าของวันแล้ว แต่ตอนนี้ตัวเองกลับเลือกที่จะนอนมองใบหน้าของแพรยามหลับใหลแทน
ฟึ่บ..
ผมเอื้อมมือไปลูบข้างแก้มนุ่มอย่างเบามือขณะที่สายตาก็กำลังกวาดสายตามองไปทั่วใบหน้าสวย แพรมีทั้งใบหน้าที่สวยน่ารักน่าทะนุถนอม ดวงตาก็กลมโต ริมฝีปากบางก็น่าจูบ แถมร่างกายก็บอบบางซะจนผมเริ่มรู้สึกแย่อีกครั้งในตอนที่คิดถึงสิ่งที่เธอต้องเผชิญมา
จะลำบากขนาดไหนกันนะในตอนที่ยังไม่เจอผม
"ขอโทษ...ทศขอโทษจริงๆที่ทำร้ายเธอแบบนี้"
กูนี่มันแย่จริงๆ ถึงตอนนั้นจะโกรธและรู้สึกแย่ขนาดไหนแต่ก็ไม่น่าทำกับแพรแบบนี้เลย...กูนี่มันแย่จริงๆ
07.21 am.
แกร็ง
"ขอโทษทีเราตื่นสาย ทศออกกำลังกายเสร็จแล้วใช่ไหม?"
ผมพยักหน้าตอบแพรหลังเธอเดินออกมาจากห้อง ก่อนแพรจะรวบผมและเดินไปทางครัว
"วันนี้ไม่ต้องทำหรอกเราสั่งมาแล้ว"
"อ้า
