"ว่ายังไงนะ"
ไตรทศเลิกคิ้วพร้อมเอียงใบหน้ามองฉันด้วยท่าทีล้อเลียนหลังฉันเอ่ยถามเขาไปแบบนั้นหลังจากที่ไตรทศพูดความต้องการของตัวเองออกมา
"อะไรล่ะ จู่ๆก็หูดับไปเหรอ?"
"ไม่สิ...ทศพูดเรื่องอะไรของทศกัน?"
"หึ มันเข้าใจอะไรยากนักหนาเหรอ เราก็แค่บอกแพรว่าสิ่งที่เราต้องการเพื่อตอบแทนที่เราช่วยวันนี้ก็คือเธอไง"
อะไรของเขา...นี่เขาต้องการพูดเพื่อที่จะปั่นหัวฉันงั้นเหรอ?
"ไม่เข้าใจ..."
พรึบ
ดวงตาฉันเบิกกว้างหลังไตรทศเอื้อมมือมาเชยคางฉันขึ้นจนเราสบตากัน แถมใบหน้ายังอยู่ห่างกันแค่คืบ ไตรทศมองฉันด้วยแววตานิ่งเรียบต่างจากที่ทำมาตลอด นั่นทำให้ฉันรู้สึกตัวสั่นมากขึ้น
"ถ้าแพรจะให้เราช่วย หลังจากวันนี้ไปเธอต้องกลับเข้ามาในชีวิตเรา...แน่นอนว่าเราจะจัดการให้ทุกอย่างทั้งหาทนายให้ไอ้พีร์น้องเธอเพื่อไม่ให้มันมีคดีติดตัว แต่หลังจากนี้แพรต้องทำทุกอย่างตามที่เราต้องการ"
"เราจะคืนเป็นเงิน"
"งั้นก็จบกันแค่น
