หลายวันต่อมา
12.45 am.
"หลังจากวันนั้นก็ยังไม่ได้คุยกับน้องเลยเหรอแพร?"
"อือ พีร์เขาไม่รับโทรศัพท์เลยน่ะ"
"น้องมันก็คงยังไม่พร้อมคุยแหละ ให้เวลาเขาหน่อยเขายังวัยรุ่นอยู่น่ะนะ"
ฉันพยักหน้าตอบพี่หน่อย โดยมีแตงที่พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของพี่หน่อยอีกคน ตอนนี้เรากำลังนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งข้างทางกันอยู่หลังจากที่เพิ่งทำความสะอาดที่ที่ได้รับมอบหมายเสร็จ
"แพรก็ต้องให้เวลาน้องแหละ เพราะไม่ค่อยได้คุยกันคำพูดบางคำของแพรก็อาจทำให้น้องไม่พอใจจริงๆ"
"แต่แตงเข้าใจนะแพร ที่เราพูดไปมันก็เพราะเราเป็นห่วงล้วนๆ"
"จริงแหละ แล้วเรื่องทางกฎหมายเป็นไงบ้างล่ะแพรมีอะไรน่าเป็นห่วงไหม?"
ฉันส่ายหน้าไปมาช้าๆพร้อมกับยิ้มตอบพี่หน่อยที่ถามขึ้นมาด้วยความห่วงใย
"ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะพี่หน่อย ทางคู่กรณีก็ไม่ได้ติดใจอะไรเคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว"
ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่ที่เคลียร์จนเรื่องมันจบได้ก็เพราะทนายข
