ดวงตากลมโตสะท้อนเงาเขาในแววตา นางจิ้งจอกมองลึกลงไปในแววตาโหยหาอาทรคู่นั้น นางรู้สึกคุ้นชินเหมือนเคยเห็นสายตารักใคร่คลั่งใคล้รุนแรงฉายชัดเช่นนี้มาก่อน
"ทะ ท่านมัน..."
ยังพูดไม่ทันจบกลับถูกหลันเฟิ่งจงประกบปิดปากด้วยจูบร้อนแรง จุมพิตหนักหน่วงบดเคล้าดุดันแต่แฝงความหลงใหลเมื่อละเลียดริมฝีปากหยักไปบนเรียวปากนุ่ม
"ท่านพี่ ตรงนี้ไม่ได้"
"เหตุใดไม่ได้ ข้าต้องการเจ้า"
"ข้าอาย" นางกวาดสายตามองโดยรอบแม้รอบด้านมืดมิดเงียบสนิทแต่ทั้งสองสามารถมองเห็นได้แจ่มชัดในที่มืด เนื่องด้วยมีปฐมจิตเป็นสัตว์กลางคืน
"พี่รักเจ้า รักอย่างหมดใจ รักจนแทบคลั่งตาย รู้สึกเหมือนรอคอยเจ้ามาแสนนานแล้ว เป็นของพี่เถิดฉิงเสียน" เสียงนุ่มกระเส่าวอนขอ อารมณ์ยังค้างเติ่งเมื่อปลายยามเซินที่สองหน่วยเงาเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน
"ผู้ใดกันแน่เป็นปีศาจราคะ" นางเขินอายจนหน้าแดง แต่เขามองเห็นได้อย่างชัดเจนผ่านความมืด
"กายเจ้าต้องเสพสมบ
