นอกจากเสพปราณบุรุษ เสพสมร่างบุรุษเพื่อดูดวิญญาณในคืนวันเพ็ญ สิ่งที่กล่าวมามิได้เป็นสิ่งน่ากลัวสำหรับหลันเฟิ่งจง เขามีปราณดำมืดแข็งแกร่งสามารถแบ่งให้นางคงสภาพร่างได้บวกกับกินดอกไม้ราตรีเป็นอาหาร สิ่งที่กล่าวมาทำให้นางสามารถคงสภาพกายอยู่กับเขาได้ไปอีกสักระยะ
มือปราบหนุ่มพานางควบม้าออกจากจวนเมฆาทมิฬมุ่งสู่ป่าทางทิศใต้ ยามตะวันอ่อนแสงจนลับขอบฟ้า ความมืดมิดเริ่มเข้ามาเยือน อาจเป็นอุปสรรคสำหรับคนทั่วไปแต่ไม่ใช่กับหลันเฟิ่งจง เขาชอบความมืด กลิ่นเลือดและความตาย เมื่อรัตติกาลมาเยือน เขายิ่งแข็งแกร่ง ดวงตาสีเขียวมรกตปรากฎขึ้นเมื่อเขาต้องการ ดวงตาดุจอสรพิษสามารถมองเห็นได้ชัดแจ้งในเวลากลางคืน ประสาทสัมผัสทั้งห้าไวยิ่งกว่าเสือออกล่าเหยื่อ หลันเฟิ่งจงหลงใหลยามราตรี เขารักความมืดดั่งแสงดารารักท้องฟ้าสีดำ
ม้าตัวใหญ่ควบห้อตะบึงออกจากจวน หญิงงามในอ้อมกอดมองทิวทัศน์มืดมิดยามราตรีเมื่อม้าถูกเฆี่ยนห้อตะบึงเข
