หลันเฟิ่งจงยืนทำหน้าถมึงทึงมองมือเรียวขาวยื่นขนมส่งให้หน่วยเงา ขนมถูกปัดตกลงพื้นไปแล้วแต่ร่างแกร่งยังทำหน้าเคร่งเครียดยิ่งกว่าข้าศึกตีเมืองเปียงซุย เมื่อเห็นลูกน้องในสังกัดมองตนอย่างประหลาดใจจึงชักสีหน้ากลับเป็นเคร่งขรึมด้วยความรวดเร็ว
นักรบหน่วยเงาอินทรีย์พิฆาตมีประมาณสามสิบคน ทุกคนล้วนแต่ร่วมเป็นร่วมตายกันมา จงรักภักดีกับหลันฟิ่งจงราวกับพี่น้องร่วมสาบาน มีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้าน หน่วยเงาจึงเหมือนเป็นบ้านหลังที่สอง เป็นญาติเพื่อนพ้องสนิทสนมรักใคร่
"เอาดอกไม้ราตรีไปเก็บข้างในเถิดฉิงเสียน" เสียงทุ้มเข้มกล่าวกับนางเชิงบังคับให้รีบเข้าไปด้านใน
หลันเฟิ่งจงโยนถุงทองให้บุรุษร่างสูงทั้งสองคนเพื่อเป็นค่าตอบแทน
"หลงรักนางแล้วรึหัวหน้า" เวิ่นหงเอ่ยเย้าหัวหน้าหน่วย
"ไม่แปลก ความงามของนางยิ่งกว่าเทพบุปผา" เซินหยางมองหัวหน้าหน่วยเงาอย่างล้อเลียน
"นางเป็นสตรีของข้า ไม่ว่าผู้ใดก็ห้ามเข้าใกล้"
"พ
