แดดอ่อนยามเซินทอแสงสีอำพัน
นางจิ้งจอกน้อยฉิงเสียนมองอาหารมากมายตรงหน้า สาวใช้วัยเพิ่งปักปิ่นต่างยืนรอปรนนิบัติราวกับนางเป็นนายหญิง
หลันเฟิ่งจงสวมอาภรณ์โปร่งเบาสีเลือดนก เขาคีบตะเกียบกินอาหารไปเป็นจำนวนมาก เนื่องจากศึกสวาทเมื่อคืนทำเขาแทบคลานลงจากเตียง คำสาปราคะของนางช่างรุนแรงนัก จนเขาต้องเสพร่างนางซ้ำแล้วซ้ำอีกจนฟ้าสาง อาจเป็นเพราะคำสาปหรือไม่ก็ตามใจตนเองมากเกินไป รสราคะช่างหอมหวานยากต้านทาน
มือหนาคีบเนื้อวัวหวานนุ่มย่างสุกกำลังดีให้นาง
"วัวขุนแห่งเมืองเปียงซุย เนื้อหวานนุ่มอร่อยนัก เจ้าลองชิมดู"
จิ้งจอกน้อยฉิงเสียนมองเนื้อวัวย่างกลางสุกกลางดิบอย่างผะอืดผะอม
"ข้าเหม็น"
"เนื้อวัวตัวนี้ต้องขุนถึงสามปีให้มีไขมันแทรกในเนื้อ เจ้าช่างไม่รู้จักของดี"
ฉิงเสียนนำขนมถั่วกวนขึ้นมากัดกินไปเพียงเล็กน้อย เขาเห็นนางกินแต่ถั่วภายในไส้ถั่ว ตัวแป้งนางไม่ยอมกินเข้าปาก หลันเฟิ่งจงใช้มือบิขนมถั่วกวน
