ตอนที่ 3 ตัวละครลับ

1005 คำ

“ดิฉันหมายถึงท่านผู้อำนวยการน่ะคะ นายแพทย์วีรินทร์ พวกเราติดเรียกท่านว่า ผอ.คีท” “นายแพทย์วีรินทร์” เธอรู้สึกคุ้นชื่อนี้มาก แต่อาจจะเป็นเพราะอาการปวดหัวที่ยังไม่หายเป็นปกติดีทำให้นึกใบหน้าเจ้าของชื่อไม่ออก “ใช่ค่ะ ผอ.คีท นายแพทย์วีรินทร์ วีรวรกานต์” พยาบาลสาวพยักหน้ายืนยัน ก่อนจะเบือนสายตาไปยังรูปแต่งงานขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่บนผนังห้องนอนหรูหรานี้ ต่อให้ตายและเกิดใหม่อีกสิบชาติก็ยังไม่รู้เลยว่าจะมีบุญวาสนาได้อยู่ห้องนอนหรูหราแบบนี้กับเขาสักครั้งไหม นารินรดาถึงขั้นชาวาบ ลืมหายใจไปชั่วขณะเมื่อเห็นรูปแต่งงานขนาดมหึมาที่แขวนอยู่บนผนังห้อง... ผู้ชายในรูปเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่กำยำ มีใบหน้าที่หล่อเหลาคมคายมาก ชนิดที่มากไปถึงมากที่สุด เป็นผู้ชายที่หล่อแบบตะโกนเลยก็ว่าได้ หล่อเหมือนไม่มีอยู่จริง หล่อเหมือนไม่ใช่คนจริงๆ เธอที่ไม่เคยตื่นเต้นกับความหล่อเหลาของผู้ชายคนไหนมาก่อนยังแอบสะดุดลมหายใจตัวเองอยู่หลายครั้ง นอกจากความหล่อเหลาแบบไร้ที่ติแล้วก็คือไอเย็นความน่ากลัวและความเย็นชาที่ทอประกายกล้าออกมาจากดวงตาคมกริบสีนิล... เป็นบุคคลที่ไม่น่าเข้าใกล้เป็นอย่างมาก ดูๆแล้วก็ไม่ต่างอะไรจากพวกมาเฟีย ส่วนผู้หญิงในรูป... รูปร่างหน้าตาเหมือนเธอยังกับแกะ ยิ่งดูก็ยิ่งเหมือนราวกับคนเดียวกัน แต่ทว่ามันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเธอยังไม่เคยแต่งงาน แล้วอยู่ๆมีรูปแต่งงานนี้ได้ยังไง ความมึนงงทำให้นารินรดานิ่งไปพักใหญ่ ก่อนที่คำพูดของพยาบาลสาวจะวนกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง ชื่อและนามสกุลของผู้ชายในรูปคนที่เธอแต่งงานด้วย ทำให้นารินรดาสะดุลมหายใจตัวเองอีกครั้ง เกิดอาการช็อกค้างยิ่งกว่าเดิมหัวใจของเธอเต้นแรงไม่ต่างจากคนป่วยโรคหัวใจที่อาการกำเริบหนักเข้าขั้นโคม่ารอการรักษาจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญอย่างเร่งด่วน เมื่อเรื่องราวบางอย่างไหลวนเข้ามาในหัว และชื่อนั้นก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ มันชัดเจนจนเธอไม่กล้าคิดต่อ นายแพทย์วีรินทร์ วีรวรกานต์... คือชื่อและนามสกุลของคุณหมอมาเฟีย พระเอกนิยายเรื่องล่าสุดของปิ่นญาดาที่เธอเพิ่งอ่านไปเมื่อคืน เธอเองก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า... นายแพทย์วีรินทร์มีชื่อเล่นว่า ‘คีท’ (Keith) ที่แปลว่าป่า ถ้านายแพทย์วีรินทร์หรือว่า ผอ.คีท ที่พยาบาลสาวพูดถึงคือคนเดียวกันกับคนที่เธอกำลังนึกถึง ก็หมายความว่า... เธอ ณ เวลานี้เป็นภรรยาของคุณหมอมาเฟียที่เธอขยันด่าตั้งแต่เริ่มอ่านหนังสือตัวแรกกระทั่งจนตัวสุดท้าย แต่ทว่า... มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อนายแพทย์วีรินทร์ วีรวรกานต์ คุณหมอมาเฟียหน้าหล่อที่เธอขยันด่าคือพระเอกนิยาย ไม่ใช่คนที่มีตัวตนจริงๆ มีชีวิตจริงๆ เหมือนกับเธอที่เป็นมนุษย์เป็นคนที่มีชีวิตมีลมหายใจมีตัวตนจริงๆ... แล้วอยู่ๆเธอจะไปเป็นเมียของพระเอกนิยายได้ยังไง บ้าไปแล้ว! ความคิดเธอมันบ้าไปแล้วจริงๆ เว้นแต่ว่า... นารินรดาตาโตดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม พยายามกลืนน้ำลายลงคอและตวัดปลายลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งสนิทของตนเองเมื่อความคิดบางอย่างพุ่งขึ้นมาในหัว เป็นความคิดที่บ้าบ้อคอแตกเอามากๆ จะเรียกว่าไร้สาระ งมงาย หลุดโลก ปัญญาอ่อนอะไรก็ช่าง แต่ทว่ามันไม่มีความคิดไหนที่จะเข้ากับสถานการณ์ตอนนี้อีกแล้ว การที่เธอจะเป็นเมียของนายแพทย์วีรินทร์ได้ก็มีแค่ทางเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ เธอหลุดเข้ามาในนิยายที่เพื่อนแต่ง! ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้... เรื่องแบบนี้มันมีแต่ในนิยายในซีรีส์เท่านั้นแหละ ไม่มีทางที่มันจะเกิดขึ้นกับชีวิตคนจริงๆอย่างแน่นอน และที่สำคัญ นารินรดามั่นใจว่าอ่านทุกตัวหนังสือในนิยายเรื่องนั้นไม่มีประโยคไหนพารากราฟไหนหรือว่าหน้าไหนที่เธอสไลด์ข้ามอย่างแน่นอน ซึ่งในนิยายที่เธออ่านไม่มีการพูดถึงภรรยาของนายแพทย์วีรินทร์พระเอกของเรื่อง ผู้ชายคนนี้คือหนุ่มโสดที่เพิ่งจะได้รับรางวัลสุดยอดหนุ่มโสดสุดฮอตแห่งปีที่ผู้หญิงอยากได้เป็นพ่อของลูกมากที่สุด แล้วอยู่ๆจะมาเป็นผู้ชายแต่งงานแล้วได้ยังไง ที่สำคัญตัวละครที่ชื่อเดียวกับเธอก็ไม่มีในเรื่อง ไม่มีการกล่าวอ้างหรือพูดถึงแม้แต่ประโยคเดียว เธอยิ่งมั่นใจว่าเรื่องที่คิดไม่ใช่ความจริง เว้นแต่ว่า... นะนาว นารินรดา... คือตัวละครลับของนิยายเรื่องนี้อย่างนั้นเหรอ? ดวงตาคู่สวยทอประกายไหววูบก่อนจะเบิกกว้างขึ้นอีกครั้งเมื่อบทสนทนาระหว่างเธอกับปิ่นญาดาช่วงที่อีกฝ่ายเดินไปส่งเธอที่รถวิ่งเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ ‘นะนาว’ ‘หือ?’ นารินรดาหันไปเลิกคิ้วมองเพื่อนที่อยู่ๆก็หยุดเดินดื้อๆ แถมยังเรียกชื่อเธอเสียงดังแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ‘มีอะไร?’ ‘ที่กูบอกมึงว่านิยายเรื่องนี้เขียนเสร็จไปแล้วแปดสิบเปอร์เซ็นต์มันคือแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของเล่มแรก’ ‘แปดสิบเปอร์เซ็นต์ของเล่มแรก?’ ‘ใช่... ที่มึงอ่านคือแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของเล่มแรก’ ‘มึงจะบอกกูว่า...’ ‘นิยายเรื่องนี้มีสองเล่มจบ ที่มึงอ่านเป็นแค่เนื้อเรื่องของเล่มแรก ซึ่งมันยังไม่ถึงครึ่งเรื่องจริงๆ’

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more