คาร์มินวางมิราลงเบาะหลังของรถหรู หญิงสาวอยู่ในอาการหวาดกลัว ปกติมิราเป็นเด็กช่างพูด หากแต่ตอนนี้กลับเงียบจนรู้สึกไม่ชิน ใบหน้าที่เคยเต็มไปด้วยสดใสกำลังเปื้อนเขรอะไปด้วยคราบน้ำตา
“ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่”
“ครอบครัวหนูเป็นหนี้ วะ…วันนี้หนูเอาเงินมาจ่ายเสี่ยวิชัยเพื่อปลดหนี้”
“…” เขายืนมองมิรานิ่งๆ เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆ จนพอเดาได้ การที่เด็กคนนี้กลับมาหาทั้งที่เคยบอกว่าให้ทุกอย่างจบลงคืนนั้น เพราะเธอต้องการเงินมาจ่ายหนี้เสี่ยวิชัยนี่เอง
“เขาต่อยท้องหนู”
“…”
“กระชากแขนหนู”
“…”
“แล้วก็…จะเอาเปรียบหนูฮึก” มิราเริ่มสะอื้น สัมผัสต่างๆ จากเสี่ยวิชัยบนร่างกาย ทำให้รู้สึกขยะแขยงตัวเอง ต่อให้เป็นเพียงแค่การสัมผัสก็ตาม
คาร์มินมองน้ำตาบนแก้มมิรา ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วโยนลงตักให้หญิงสาว
“เช็ดน้ำตาซะ”
“ฮึก…” เธอมองผ้าเช็ดหน้าสีดำบนตัก แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขาซึ่ง
