พี่หมอมีเสื้อผ้าอยู่ในรถอยู่แล้วจึงไม่มีปัญหา แต่เนื่องจากฝนตกหนักมากและแถวนี้ไม่มีร้านเสื้อผ้าอยู่เลยฉันจึงกลายเป็นคนที่มีปัญหาแทน
หนาวจัง บรึ๋ยยย
“ต้องขับรถอีกตั้งสองชั่วโมงกว่าจะถึง อีกอย่างฝนตกหนักแบบนี้พี่ไม่อยากขับเร็ว งั้นเราแวะจอดพักที่โรงแรมก่อนไหมอย่างน้อยก็ได้อาบน้ำ”
สถานการณ์แบบนี้แล้วชวนเข้าโรงแรม...คงไม่ได้คิดจะกินฉันหรอกนะ
“แล้วพี่หมอไม่ต้องรีบกลับไปทำงานเหรอคะ”
“พี่ลางานช่วงบ่ายแล้ว แต่พี่ลืมเลยว่าหนูมีเรียนช่วงบ่ายหรือเปล่า”
ถามตอนนี้มันไม่สายไปหน่อยเหรอคะคุณพี่
“ไม่มีค่ะ ฮัดชิ้ว!”
อย่าว่าฉันอ่อนแอเลยนะ แต่ช่วงนี้ฉันนอนน้อยบวกกับใช้งานร่างกายหนักเกือบทุกวันจะป่วยง่ายก็ไม่แปลก อีกอย่างฉันไม่ค่อยถูกโฉลกกับฝนสักเท่าไหร่ เจอกันทีไรเป็นไข้ทุกที
“หนูหันไปหยิบเสื้อพี่ในถุงกระดาษที่เบาะหลังมาเปลี่ยนก่อนดีกว่า”
“ในรถตอนนี้เหรอคะ”
“ครับ” พี่หมอตอบกลับสั้นๆ ก่อนจะเอื้อมมือ
