ก็อกๆ ก็อกๆ ก็อกๆ
ฉันเคาะประตูห้องทำงานที่ถูกปิดสนิทมาตั้งแต่เมื่อครู่ใหญ่ ซึ่งไม่นานเสียงคนภายในห้องก็ขานรับอนุญาตให้ฉันเข้าไปได้
เมื่อเข้าไปถึงก็เห็นพี่หมอกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำงาน เปลี่ยนไปราวกับคนละคนกับตอนที่ตกใจลึกลับ เหมือนว่าเขาจะกลับมาปกติแล้ว
“มีอะไรรึเปล่า”
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นจากจอคอมทอดสายตามองหน้าฉันพร้อมกับคลี่ยิ้มบาง
รอยยิ้มนั้นดึงสติฉันออกจากภวังค์ เลิกคิดเรื่องที่เกิดขึ้นบนห้องแล้วหันมาใส่ใจเรื่องตรงหน้าแทน
“ทำอะไรอยู่เหรอคะ”
“เคลียร์งานนิดหน่อย” พี่หมอเอ่ยตอบพลางขยับเก้าอี้ถอยมาด้านหลังแล้วอ้าแขนกว้างเป็นเชิงบอกว่า
‘มานั่งนี่สิ’
ไม่รู้ว่าเข้าใจความหมายที่อีกฝ่ายสื่อผิดไหม แต่เมื่อเห็นเขาทำท่าทางเช่นนั้นฉันก็ไม่รีรอที่จะเดินไปนั่งหย่นก้นบนตักพี่หมอพลันโอบคอโน้มกอดเขาด้วยความออดอ้อน
“เมื่อกี้ตอนที่อยู่บนห้องหนูเซ่อซ่าจนทำให้พี่หมอตกใจแย่เลย ขอโทษนะคะ”
“ไม่เป็นไรเลย
