EP.8 หวั่นไหว
1669 คำ
สองร่างยังคงนอนกอดกันจนถึงเช้าของอีกวัน ก่อนที่ดาวจะงัวเงียตื่นขึ้นมาก่อน เธอรับรู้ได้ถึงไออุ่นของคนที่นอนกอดเธออยู่มันเป็นอ้อมกอดที่ทำให้อบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
ในเวลาที่เธอต้องการใครสักคน เขามักจะเป็นคนที่อยู่ข้าง เธอเสมอ เหมือนเมื่อคืน....
‘ชู่ว ผมอยู่นี่ นอนเถอะ’
‘ไม่เป็นอะไรแล้วนะ’
น้ำเสียงที่อ่อนโยน มือหนาที่คอยลูบหลังปลอบประโลมให้เธอหลับได้ มันอบอุ่นมากจริง ๆ
ดาวเงยหน้ามองร่างสูงที่ยังคงหลับอยู่ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เธอเปิดใจให้เขาขนาดนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอเริ่มหวั่นไหว?
ตอนแรกเธอก็คิดว่าเขาอาจจะแค่อยากกินเธอเล่น ๆ ตามประสาเพลย์บอย แต่พอมีโอกาสเขาก็กลับไม่ได้ทำมัน
‘นายคิดยังไงกันฉันกันแน่ ฉันไม่เข้าใจเลย’
ในตอนที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั่น เทวาก็กระชับกอดให้แน่นขึ้นพร้อมกับกดหัวเธอลงไปแนบอกแล้วพูดขึ้นมาทั้ง ๆ ที่หลับตาอยู่
“ฝนยังตกอยู่ เธอนอนเถอะ ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ”
เสียงฟ้าครืน ครืนดังเข้ามาเป็นระยะ ๆ จริงอย่างที่เขาบอก ด้านนอกฝนยังคงตกหนัก แต่แปลกถึงแม้จะได้ยินเสียงฟ้าแต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกแพนิคเท่าเมื่อคืน
เพราะอะไรกัน
เสียงหัวใจเต้นตึกตัก~อยู่ข้างหูเธอ มันดังรัวเหมือนคนมาตีกลองข้างหูเธอไม่ผิด เธอนอนฟังเสียงหัวใจเขาจนหลับไปอีกรอบ
รู้สึกตัวอีกที่ก็มีอะไรบางอย่างมาเขี่ยที่ปลายจมูกให้ชวนรำคาญ
“ตื่นได้แล้วดาว ลุกมากินข้าวก่อน”
“ฉันจะนอน”
มือบางยกมือปัดสิ่งที่มากวนอยู่แถวจมูกก่อนจะพลิกตัวไปอีกทางเพื่อนอนต่อ
“จะตื่นดี ๆ หรือให้ปลุก?”
เขาไม่ได้พูดธรรมดาแต่มากระซิบข้างหูจนเธอขนลุก สุดท้ายเธอก็ต้องยอมตื่นจนได้
“ตื่นก็ได้”
“ค่อยนอนต่อได้น่า กินข้าวต้มก่อน ฉันอุตส่าห์ลุกไปทำมาให้นะ”
ข้างต้มกุ้งหอม ๆ ถูกยกมาเสริฟถึงข้างเตียง เพิ่งรู้นี่ล่ะว่าเขาทำอาหารได้ด้วย
“เรื่องเมื่อคืนนี้...ขอบคุณนะ ข้าวต้มนี่ด้วย”
ดาวเอ่ยขอบคุณเบา ๆ ถ้าไม่มีเขา เมื่อคืนเธอคงแย่
“ไม่เป็นไร กินซะ เดี๋ยวจะเย็นหมด”
“แล้วนายไม่กินเหรอ”
“ไม่ล่ะ ฉันมีไปงานเลี้ยงเย็นนี้ เดี๋ยวต้องไปเตรียมตัวก่อน เธอกินข้าวแล้วกินยาด้วยนะ เหมือนจะมีไข้นิด ๆ ด้วย ฉันจัดยาไว้ให้แล้ว”
เทวาพูดพร้อมกับชี้ไปที่แก้วเล็ก ๆ ข้างเตียงที่มียาอยู่ 2-3 เม็ดดาวพยักหน้ารับก่อนจะลงมือกินข้าวต้ม เขาทำได้อร่อยมากและใส่ใจเธอมากเช่นกัน ขนาดตัวเธอเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองมีไข้ นี่เขาตื่นก่อนเธอนานแค่ไหนกัน
“งั้นฉันไปก่อนนะ ไว้จะแวะมาใหม่”
“อืม ขับรถดี ๆ นะ”
“เปลี่ยนเป็นหอมแก้มได้ไหม?”
เทวาพูดทีเล่นทีจริง ทำเอาดาวที่กำลังกินข้าวต้มชะงักหน้าแดง
แค่นิดหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
เธอกวักมือเรียกเขาไปใกล้ ๆ เทวาเดินเข้ามาอย่างสงสัยจนกระทั่งเธอทำในสิ่งที่เขาขอ ร่างสูงถึงกับยืนนิ่งอึ้งไปเลย
‘ฟอดด~’
“ไปได้แล้ว”
เมื่อเห็นว่าเขายังยืนตัวแข็งอยู่เธอก็เอ่ยปากไล่พร้อมกับหันหน้าหนีเพื่อซ่อนใบหน้าที่กำลังแดง
เทวายิ้มกริ่มก่อนจะเป็นฝ่ายหอมแก้มเธอคืนบ้าง เขาหอมแรงจนแก้มเธอแทบจะหลุดติดจมูกเขาไปเลย
‘ฟอดดดดดด~’
“มีแรงทำงานแล้ว ไปนะ”
“อืม ไปดีมาดี”
เทวาเดินออกไปแล้ว เธอได้ยินเสียงปิดประตูเบา ๆ ตามท้ายมาด้วย ดาวยกมือปิดหน้าตอนนี้หน้าเธอร้อนราวกับคนมีไข้ก็ไม่ปาน
“ให้ตายสิ ฉันทำอะไรลงไป”
ดาวยกมือปิดหน้าแล้วบ่นพึมพำออกมา ไปยอมเขาแบบนั้นได้ยังไงกัน หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวอยู่ในอกเธอกำลังหวั่นไหวงั้นเหรอ?
ไม่ใช่แค่เธอที่เสียอาการเทวาเองก็มีสภาพไม่ต่างกัน เขายืนพิงประตูแล้วยกมือลูบแก้มอย่างเหม่อลอย ใบหน้าคมยิ้มออกมาเล็กน้อย
หัวใจของทั้งคู่เต้นแรงไม่ต่างกัน ต่างคนต่างตกอยู่ในภวังค์และไม่เข้าใจถึงความรู้สึกที่กำลังก่อตัวขึ้น
“เธอจะทำให้ฉันหวั่นไหวไปถึงไหน/นายจะทำให้ฉันหวั่นไหวไปถึงไหนกัน”
««««»»»»
ทุกอย่างอยู่ในสายตาของชายคนหนึ่ง เวกัสยืนดูเทวาที่ออกมาจากห้องของน้องสาวเขาเงียบ ๆ แน่นอนว่าเขารู้จักเทวาเป็นอย่างดีแต่เขาไม่รู้เลยว่าทั้งคู่จะไปมาหาสู่กันแบบนี้ นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน?
เวกัสยืนมองเทวาที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดีขึ้นรถขับออกไปด้วยความเร็วสูง ก่อนที่เขาจะเดินไปเคาะห้องของดาวผู้เป็นน้องสาว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“นายลืมอะไรหรือไง พี่เวย์!”
ดาวดูตกใจมากที่คนตรงหน้าไม่ใช่เทวา เวกัสจ้องหน้าน้องสาวเขม็ง ยังไงวันนี้เขาต้องรู้เรื่องทั้งหมดให้ได้
“ดาว พี่คิดว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ ถูกไหม?”
“พี่เวย์.....”
แสดงว่าเขาคงเห็นแล้วสินะว่าเทวาออกมาจากห้องของเธอ ในเมื่อไม่มีทางปกปิดได้อีกต่อไปดาวเปิดประตูให้เวกัสเข้าไปคุยกันดี ๆ ด้านใน
“พี่มาทำอะไรที่นี่”
“เป็นห่วงเลยแวะมาดู”
เวกัสรู้อาการแพนิคของเธอเป็นอย่างดี ตอนเด็ก ๆ ก็มีเขานี่ล่ะที่คอยอยู่ข้าง ๆ เวลาฝนตก
“จะเล่าหรือให้พี่ถาม?”
เวกัสเอ่ยด้วยเสียงนิ่ง ๆ ตอนนี้ดาวเดาไม่ออกเลยว่าพี่ชายเธออยู่ในอารมณ์ไหน
“เล่าแล้วกันค่ะ”
ดาวตัดสินใจเล่าทุก ๆ อย่างให้พี่ชายฟังว่าเจอกับเทวาได้ยังไง และทำไมถึงได้เกี่ยงข้องกัน ยกเว้นเรื่องที่เธอเมาแล้วไปนอนกับเขา ขืนเล่าเรื่องนั้นไป มีหวังเธอได้โดนพี่ชายฆ่าตายแน่ ๆ พอเวกัสฟังจบเขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรอยู่”
“....”
“ถ้าพ่อรู้เขามันจะไม่จบง่าย ๆ นะดาว”
เขาเอ่ยปากเตือน ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะ แต่ทำยังไงได้ ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายมาวุ่นวายกับเธอไม่หยุดหย่อนเอง
“ฉันรู้พี่ แต่จะให้ทำยังไงล่ะเขาดื้อจะตายบอกอะไรไปก็ไม่ฟัง”
“งั้นพี่ขอถามอะไรสักอย่างนะ”
เวกัสตัดสินใจถามบางออกไป เขาอยากรู้ว่าน้องสาวเขาคิดยังไงกับเทวากันแน่ ถ้ามันเป็นอย่างที่เขาคิดจะได้หาวิธีรับมือได้
“อะไรเหรอพี่เวย์”
“ดาวชอบมันหรือเปล่า”
ดาวชะงัก เป็นคำถามที่เธอเองก็สงสัยเหมือนกันแต่เธอไม่สามารถตอบคำถามนั้นได้เลยเพราะเธอเองก็ยังไม่รู้เหมือนกัน
“ฉันไม่รู้”
ดาวกระซิบตอบเบา ๆ เวกัสมองหน้าน้องสาวอย่างครุ่นคิด เขากำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี
“อยู่กับเขามีความสุขไหม”
หลังจากที่นั่งเงียบกันมานาน เวกัสก็ถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ดาวตอบคำถามนั้นอย่างไม่ต้องคิดเลยแม้แต่น้อย
“มีค่ะ เขาทำให้ฉันยิ้มได้”
แววตาเธอฉายแววมีความสุขออกมาจนเขาสังเกตได้ ใบหน้าเธอแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มจาง ๆ เวกัสยิ้มเล็ก ๆ ออกมา
แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าควรทำยังไงต่อ
“อย่าให้พ่อรู้และอย่าให้เขารู้ ทำได้ไหม”
“ก็พยายามอยู่”
“พี่จะถือว่าเรื่องนี้พี่ไม่เห็นและไม่ได้ฟังอะไรทั้งนั้น พี่แค่แวะมาหาน้องสาวแค่นั้น”
“พี่เวย์”
“พี่ไม่ได้เห็นเรายิ้มแบบมีความสุขมานานมากแล้วรู้ตัวไหม ถ้าเขาทำให้เรายิ้มได้ พี่ก็พร้อมที่จะช่วย”
เวกัสยกมือลูบหัวน้องสาวเพียงคนเดียวอย่างรักใคร่ เขาอาจจะไม่ใช่พี่ที่ดีเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ตั้งใจไว้แล้วว่า ถ้าเรื่องไหนที่เธอจะมีความสุข เขาจะช่วยเธออย่างเต็มที่
“ขอบคุณนะพี่เวย์”
“พี่อยากให้เรามีความสุข อย่างน้อย ๆ ก็ชดเชยสิ่งที่พ่อทำไว้กับเรา”
“ฉันไม่เป็นไรหรอกพี่”
“พี่รู้ งั้นเดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ ดูแลตัวเองดี ๆ มีอะไรโทรหาพี่”
“ได้ ขับรถดี ๆ นะ”
ดาวเดินมาส่งพี่ชายที่หน้าประตูก่อนจะกลับไปกินยาแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ในหัวครุ่นคิดถึงสิ่งที่พี่ชายถามไม่หยุด
เธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่รู้สึกอยู่มันคืออะไร แต่การที่ได้มีเขาอยู่ใกล้ ๆ แม้บางทีอาจจะปวดหัวไปบ้างแต่เขาก็ทำให้เธอยิ้มได้หลายเรื่อง หรือมันจะจริงอย่างที่พี่เธอบอกก็ได้
“ถ้าฉันรักนายขึ้นมาจริง ๆ เรื่องของเราจะเป็นยังไงต่อนะ”
ดาวอดคิดขึ้นมาไม่ได้ สถานะของเธอและเขามันไม่ง่ายเลยที่จะไปด้วยกันได้
มันคงจะง่ายกว่านี้ถ้าเขาไม่ใช่ลูกชายของ ‘แบล็คดรากอน’
และมันคงจะดีกว่านี้ถ้าเธอ ไม่ใช่ลูกสาวของ ‘ไวท์โรส’
ใช่ เขาและเธอเป็นรุ่นลูกของ 2 แก๊งมาเฟียที่เป็นศัตรูกัน!!
- ผู้เขียน
