ลูกพี่ลูกน้อง

1136 คำ

[[ คีตะ ]] หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมกะว่าจะไปสนามบาสเกตบอลเพื่อระบายสักหน่อย รู้สึกอึดอัดจนอกใกล้จะระเบิดเต็มที เพราะตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา ต้นเตยทำเหมือนผมเป็นธาตุอากาศ ไม่อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังย้ายที่ไปนั่งกับยัยน้ำตาลอีก แต่พอกำลังจะออกไป จอมทัพก็วิ่งหน้าตั้งมาบอกว่าเห็นต้นเตยร้องไห้ออกมาจากอาคารสำนักงาน กำลังวิ่งไปทางประตูด้านหน้า ได้ยินแบบนั้นผมก็ใส่เกียร์หมาตามไปทันที แต่พอไปถึงเธอก็ออกไปแล้ว เหลือเพียงต้นน้ำที่ค่อยๆ ทรุดตัวนั่งลงกับพื้น ผมรีบสาวเท้าเข้าไปหมอนั่นทันที เพื่อจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ "เกิดอะไรขึ้น ทำไมต้นเตยถึงร้องไห้แล้วออกไปแบบนั้น" "..." มันไม่ยอมตอบ เอาแต่ก้มหน้าเงียบ "ฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้น! นายทำอะไรต้นเตย ยัยนั่นถึงร้องไห้" หรือว่ามันรังแกเธอ ถ้าเป็นอย่างนั้นผมจะฆ่ามันให้ตายด้วยมือของผมเอง "ไม่ใช่เรื่องของนาย" ไอ้ต้นน้ำพูดเสียงต่ำ แล้วค่อยๆ ยื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม