ก่อนหน้านั้น...
ปี๊ด...
เสียงสัญญาณนกหวีดดังขึ้นบอกว่าหมดเวลาการแข่งขัน ซึ่งการแข่งขันจบลงด้วยชัยชนะของทีมเรา จอมทัพเดินมากอดคอผมออกจากสนาม หลังจากการแข่งขันบาสเกตบอลนัดแรกจบลง
ผมขืนตัวไว้พยายามจะมองหาต้นเตย แต่เห็นเธอยืนคุยและยิ้มอย่างมีความสุขอยู่กับต้นน้ำ
"เฮ้ย! มองอะไรวะ ไปกันเถอะ"
ไอ้นี่ก็เร่งผมจังเลย
"แกจะรีบไปไหนวะ"
"แล้วแกเอาแต่มองหาใครวะ หรือว่า..."
"คีตะ!"
ขณะที่จอมทัพกำลังคิดว่าผมมองหาใคร ยัยซัมเมอร์ก็วิ่งเข้ามาหาและเกาะแขนผมไว้เหมือนลิงเกาะกิ่งไม้เลย
"อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง งั้นฉันไปหาสุดที่รักของฉันดีกว่า"
พูดจบมันก็เดินไปหายัยฟ้าใส ปล่อยให้ผมอยู่เผชิญหน้ากับยัยปลิงดูดเลือดคนเดียว
"เราไปฉลองกันดีกว่า ไหนๆ วันนี้ทีมเราก็ชนะทั้งคู่"
ยัยซัมเมอร์พูดเสียงอ่อนเสียงหวาน แต่สำหรับผมมันไม่ได้น่ารักเลยสักนิด
"ไม่ล่ะ ฉันเหนื่อย จะกลับบ้าน"
"คิดดีแล้วเหรอที่ขัดใจฉัน"
ยัยนั่น
