“อ๊าย...วินบ้า! ทำอะไรน่ะปล่อยลินนะ ปล่อยๆ” เสียงหวานโวยวายลั่น
“เฮ้อ! ชื่นใจ” คนชื่นใจยืดตัวขึ้นเต็มความสูง คนที่สูงแค่อกเขาหน้าหงิกงอ ยืนหอบหายใจอย่างรุนแรง
มือเล็กจับข้อมือใหญ่ดึงรั้งออกจากใบหน้าตัวเอง “บ้าไปแล้วหรือไง ลินจะกลับบ้าน ปล่อยนะ”
“ปล่อยก็ได้” มือใหญ่ละจากใบหน้างาม แต่กลับมาตวัดรอบเอวคอด รัดแน่นชิดร่างของตัวเองอย่างรวดเร็ว นลินออกแรงดิ้นขลุกขลัก
“วิน! ถ้าไม่ปล่อย ลินจะร้องให้คนช่วยแล้วนะ”
“ร้องเลย ร้องดังๆนะ ใครๆเขาจะได้คิดว่าเราใช้อุปกรณ์ตัวช่วยเยอะ เล่นท่ายากอะไรประมาณนี้แหละ”
“ยี้...วินลามก อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ลินจะฟ้องพี่รบ”
“อนุญาตให้ฟ้อง ฟ้องให้ครบทุกกระบวนท่าที่วินทำเลยนะ จำให้ดีล่ะ” วงแขนแกร่งตวัดอุ้มคนร่างเล็กขึ้นแนบอก แล้วพาเดินกลับเข้าไปในห้อง นายแพทย์ชัยชนะวางร่างของนลินลงบนเตียงกว้าง แล้วพาตัวเองทาบทับอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตสบตากับคนที่ทับร่างตัวเองอยู่อย่างต
