“ข้าต้องเสียเงินค่าสมุนไพรถึงสามสิบตำลึงเงิน กว่าจะปรุงออกมาได้เพียงแค่หกเม็ด นี่...ก็คิดท่านตามราคาสมุนไพร มิได้กำไรอันใดเลยเจ้าค่ะ” ซีเยว่มองอู๋ซื่ออย่างใสซื่อ
“พอแล้ว ยาของซีเยว่นางล้ำค่าเพียงนี้ ต่อไปในเมืองหลวงผู้ใดจะไม่ต้องการยาของนาง”
“...” ดวงตาของอู๋ซื่อสว่างแวบขึ้น เมื่อเอ่ยเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยว “เช่นนั้น เงินที่อาเยว่ขายยาได้ จะต้องนำเข้ากองกลางด้วยใช่หรือไม่เจ้าคะ” ด้วยซีเยว่นางยังไม่แต่งออก เงินที่นางหามาได้ล้วนต้องถูกส่งเข้ากองกลางของจวน
“ไม่ นางหาได้เท่าใด ข้ายกให้นางทั้งหมด ต่อไปนางจะต้องแต่งเข้าจวนตระกูลกู้ ควรมีสินเดิมติดตัวไปมากเสียหน่อย”
“ได้อย่างไรกัน ท่านพี่ ทำเช่นนี้มิถูกต้องนะเจ้าคะ”
“เหอะ เจ้าอยากได้เงินของบุตรมากเพียงนี้เลยรึ เช่นนั้นก็ให้ชิงชิงนางไปร่ำเรียนกับหมอเทวดาเช่นอาเยว่ก็แล้วกัน เงินของนางจะได้เป็นของเจ้าทั้งหมด”
“ท่านพี่!!!” บุตรสาวของนาง นางจะให้
