“ตามผมมามีอะไร” เสียงเข้มว่าขณะนัยน์ตาคมกริบเลื่อนสบตานักรบ พงศ์เทพกอดอกพิงระเบียง ยอมรับว่าแปลกใจไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าหนุ่มรุ่นลูกจะกล้าหาญเพียงนี้
“ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณครับ” นักรบเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ
“ก่อนอธิบายยังไงผมต้องขอโทษคุณก่อนที่พาดาวออกไปแบบนั้น ถ้าคุณจะโกรธใครสักคน คนนั้นต้องเป็นผมไม่ใช่ดาว”
“แต่นี่เป็นเรื่องระหว่างผมกับลูกคนนอกอย่างคุณไม่เกี่ยว” ถึงพงศ์เทพแกล้งหยันเชิง ทว่าปฏิเสธไม่ได้ตนชอบแววตามุ่งมั่นของนักรบ เพราะประกายข้างในที่เด็กหนุ่มสื่อออกมาสะท้อนว่ารู้สึกเช่นนั้นด้วยใจจริง
พงศ์เทพชอบคนใจกล้าบ้าบิ่น แต่เปี่ยมล้นด้วยความจริงใจ การดุดาริกาเมื่อครู่สำหรับคนอาบน้ำร้อนมาก่อนคือกำลังทดสอบอีกฝ่าย ถ้าชายหนุ่มไม่กล้าออกตัวปกป้องดาริกาก็เป็นอันว่าจบเกม
“สำหรับคุณตอนนี้ผมอาจจะเป็นคนนอกแต่กับดาวผมไม่ใช่”
“…”
“เพราะฉะนั้นผมถึงต้องอธิบาย ผมไม่อยากเป็นสาเหตุทำให้คุณมีปัญหากับดา
