เมียจ้างบำเรอสวาท

ข้อเสนอดี ๆ

ตอนที่ 7

โรงแรมอิมพีเรียลแม่ปิง THE IMPERIAL MAE PING



โรงแรมหรูหราตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองเชียงใหม่ บนถนนสายหลักที่คึกคักไปด้วยรถที่สัญจรไปมาขวักไขว่ แสงแดดยามเช้าอ่อน ๆ สาดส่องกระทบตัวอาคารสีขาวสะอาดตาสะท้อนความโอ่อ่าหรูหราได้เป็นอย่างดี ทิวัตถ์พาเธอออกมาบ้านของตัวเอง และบอกว่าจะพาเธอเข้ามาทานอาหารเช้าที่โรงแรมแห่งนี้

เขาบอกสั้น ๆ กับเธอว่าตนเองมีประชุมที่นี่แต่เช้า ก่อนจะเอ่ยปากชวนให้เธอทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยของเขา เตยหอมกังวลไปถึงแฟนหนุ่มที่พักอยู่โรงแรมแห่งนี้ จึงได้แต่ทำหน้าเป็นกังวล

“ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะพาฉันกลับมาที่นี่อีก” เธอเอ่ยด้วยความประหลาดใจ เขารู้ดีว่าเมื่อคืนเธอเพิ่งจะเดินลากกระเป๋าออกจากโรงแรมนี้ไปท่ามกลางสายฝน เขาไม่ได้บอกเธอหรอกว่า..เขาเองนั่นแหละที่แอบขับรถตามไปดูเธอด้วยความเป็นห่วง ผู้หญิงที่ลากกระเป๋าออกไปทั้งที่ฝนตกหนักและก็ยังไม่มีจุดหมายว่าจะไปที่ใด จนเห็นว่าเธอกำลังจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย

“ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณก่อน แต่ผมมีประชุมที่นี่มาสองสามวันแล้วล่ะ นี่เป็นคีย์การ์ดนะ ผมให้คุณเก็บไว้ แต่เดี๋ยวผมจะพาคุณไปดูห้องพักก่อน” ทิวัตถ์กล่าวด้วยท่าทางสุภาพ พร้อมกับยื่นคียการ์ดของโรงแรมอิมพีเรียลแม่ปิงให้เธอ หญิงสาวรับมาด้วยความงุนงง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อ เพราะต้องรีบเดินตามทิวัตถ์ไป

ผู้บริหารหนุ่มพาเธอขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุด เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก หญิงสาวก็ต้องตกตะลึง เมื่อเห็นห้องชุดสุดหรูที่อยู่ตรงหน้า

“นี่มัน!!!...” เธออุทานออกมาด้วยความตกใจ นี่มันห้องพักหรูราคาแพงที่สุด เธอเคยเข้าไปเช็กที่เว็บไชด์ของโรงแรมก่อนจะมาพักที่นี่ ห้องนี้คือที่มีแพงที่สุด The President Suite ราคา 30,800 ต่อคืน ขนาดพื้นที่ห้องประมาณร้อยตารางวาเห็นจะได้ มีพื้นที่แยกสัดส่วนอย่างเป็นระเบียบ มีโต๊ะรับประทานอาหาร และโต๊ะที่สามารถจัดประชุมได้เลย ด้านนอกสามารถมองเห็นวิวเมืองเชียงใหม่ได้ทั้งเมือง

“ผมเป็นเจ้าของที่นี่” ทิวัตถ์เอ่ยขึ้นเพราะไม่อยากให้เธอเอาแต่ครุ่นคิดสงสัย หญิงสาวถึงกับพูดไม่ออก เธอไม่คิดว่าทิวัตถ์จะเป็นคนรวยมีโรงแรมหรูระดับห้าดาวเป็นของตัวเอง

“คุณ!!!...” เธอพยายามพูด แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร

“ผมเฝ้าแอบมองตั้งแต่คุณมาพักที่นี่ ผมอยากให้คุณรับข้อเสนอของผม” ทิวัตถ์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง หญิงสาวอึ้งไป เธอไม่คิดว่าทิวัตถ์จะพูดแบบนี้ คำว่าคนของผมที่เขาพูดเมื่อคืนมันหมายถึงอะไรกันแน่!

“ฉัน!!!...” เธอลังเล ที่จะพูด

“ถ้าคุณยังไม่พร้อมตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ผมรู้ว่าคุณอาจจะต้องเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยเสียก่อน แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ คุณพักที่นี่ได้ตลอดโดยไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ ” ทิวัตถ์พูดต่อ หญิงสาวมองเข้าไปในดวงตาของชายหนุ่ม เธอเห็นถึงความจริงใจของเขา แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่พอเห็นผู้ชายรวย ๆ แล้วจะวิ่งเข้าใส่

“มันเร็วไป..ฉันขอเวลาคิดหน่อยได้ไหมคะ” เธอตอบ

“อย่าคิดนานนะครับ..เพราะเมื่อคืนนี้ ผมยังจำได้อยู่เลยว่าคุณอนุญาตให้ผมนอนกับคุณได้ แต่พอมาเช้านี้คุณก็เปลี่ยนใจซะรวดเร็วเลย” ทิวัตถ์ยิ้ม ทั้งสองคนยืนมองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ทิวัตถ์จะพาเธอออกไปทานมื้อเช้าด้วยกัน