อุ้มรักเงาหัวใจ

สมบัติของการทดแทน...2

ตู๊ดๆๆๆ …...

เสียงปลายสายที่บ่งบอกว่าเขาไม่ได้ฟังคำพูดของเธออีกต่อไป นั่นทำให้พิมพ์ดาวถึงกับฮึดฮัดด้วยความไม่พอใจ นี่เขาจะไม่ยอมให้อภัยเธอจริงๆ เหรอ นี่ก็เป็นอาทิตย์แล้วที่เขาพยายามตัดขาดทุกช่องการติดต่อกับเธอ เพราะเธอไม่รอบคอบเอง คิดว่าเขาไม่มีทางรู้เรื่องของเธอและฮาร์ท เด็กหนุ่มที่เธอส่งเสียเลี้ยงดูอยู่ แต่พอฮาร์ทรู้เรื่องที่ปองพลจับได้ และเธอไม่มีเงินส่งเสียฮาร์ทได้เหมือนเดิมแล้ว เขาก็บอกเลิกกับเธอเป็นรายต่อมา นั่นทำให้พิมพ์ดาวเครียดเป็นอย่างมาก

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะพยายามเข้ามาในชีวิตของปองพลอีกครั้ง และเธอต้องทำให้สำเร็จ ไม่อย่างนั้นคนที่ติดหรูอย่างเธอต้องกลับไปใช้ชีวิตอย่างคนจนๆ แบบเดิมแน่นอน

ทางด้านปองพลเมื่อวางสายจากอดีตคนรัก ชายหนุ่มก็ยกเหล้าเพียวๆ ขึ้นดื่มอีกหลายต่อหลายครั้ง เขายอมรับว่าวันนี้เขาเมามาก เขาตั้งใจให้มันเป็นเช่นนี้ เพราะขนาดตอนที่เขาเมาอยู่ เขายังนึกถึงคำพูดของพิมพ์ดาวที่โทรเข้ามาเมื่อครู่ ยิ่งนึกถึงมันยิ่งเจ็บปวด ต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน เขาถึงจะลืมผู้หญิงเลวๆ อย่างพิมพ์ดาวได้

ว่าแล้วร่างสูงก็ดื่มต่อไปโดยไม่มีใครกล้าเข้ามาห้าม จนเวลาล่วงเลยไปเกือบสี่ทุ่ม เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว เขาจึงพยายามที่จะเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของเขาที่อยู่ชั้นสองของบ้าน แต่ด้วยความมึนเมา ทำให้เขาไม่สามารถที่จะขึ้นบันไดได้ เขาจึงเดินไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะไปหยุดที่ห้องพักแขก ซึ่งคืนนี้นี้เขาจะใช้ที่นี่เป็นห้องนอน ว่าแล้วร่างสูงก็หยิบกุญแจของพักแขกที่อยู่ลิ้นชักหน้าห้อง ซึ่งมีเพียงเขาและนางสวยเท่านั้นที่รู้

เมื่อชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไป เขาก็ตรงไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลงทันที ส่งผลให้หญิงสาวที่นอนหลับอยู่ในห้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที เมื่อมีใครเข้ามาในห้อง ขณะที่เธอกำลังหลับอยู่ในนิทรา

“นี่คุณออกไปเดี๋ยวนี้นะ คุณเป็นใครออกไปเลย” นิรณาเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ ผู้บุกรุกยามวิกาลแบบนี้คิดดีไม่ได้เลยจริงๆ เธอต้องป้องกันตัวเองจากอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นจากผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ให้ได้

“จะออกไปไหนล่ะพิมพ์ ในเมื่อคุณก้าวเข้ามาในบ้านของผมเอง จะมายั่วผมเหรอ เออนะ ก็ยั่วขึ้นจริงๆ ด้วย” ชายหนุ่มแค่นเสียงหัวเราะออกมา เขามองเห็นนิรณาเป็นพิมพ์ดาว และตอนนี้เขาอยากจะแก้แค้นเธอ ที่เธอทำร้ายหัวใจของเขาจนยับเยิน

“ฉันไม่ใช่พิมพ์อะไรทั้งนั้น ออกไปเถอะ คุณจำคนผิดแล้ว” นิรณาเอ่ยออกมาด้วยความหวาดกลัว เธอพยายามพูดดีๆ เพื่อให้เขาออกไป เจอแบบนี้ในยามวิกาล เธอจะทำยังไง เธอถึงจะรอดไปได้

“ไม่ผิดหรอก อย่าเสแสร้ง ที่ผ่านมาคุณทำมันมากพอแล้ว คราวนี้ผมจะทำให้คุณลืมรสรักจากไอ้หมอนั่นให้ดู คุณรู้มั้ยที่ผมไม่แตะต้องคุณก็เพราะผมให้เกียรติคุณ ผมรอวันที่เราจะแต่งงานกัน แต่สิ่งที่คุณให้ผมมันโคตรใจร้ายเลย วันนี้แหล่ะผมจะลบร่องรอยของไอ้นั่นออกไปจากตัวคุณ” ปองพลเอ่ยออกมาด้วยอาการพร่ำเพร้อ และไม่ได้สนใจสักนิดว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่พิมพ์ดาวอย่างที่เขาเข้าใจ