“หึ...แบบนี้เหรอที่ชอบ” อ้อนรักได้แค่พูดใส่ประตูเพราะทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้จริง ๆ แล้วเขาหายไปด้วยกันครู่ใหญ่ก็เดินออกมาด้วยกันด้วยรอยยิ้มเบิกบานใจ
‘เขาเลือกแล้วเลือกปลายฝนไม่ใช่อ้อนรัก’
กระทั่งทักทายเธอเหมือนยามปกติที่ควรจะเป็นก็ไม่มี การแสดงออกของเขาชัดเจนแล้วว่าเธอควรตัดใจ
อ้อนรักตัดสินใจเคลียร์งานจนดึกดื่น จนงานทุกอย่างเสร็จ แล้วก็ยื่นเอกสารขอลาพักร้อน 15 วันไว้บนโต๊ะ เธอมองดูบริษัทนี้ที่เคยผูกพันมาสองปีอย่าน่าใจหาย แต่ว่าหากเธออยู่ต่อคงทำใจมองดูเขารักกันไม่ได้จริง ๆ
ร่างเล็กเรียกแท็กซี่หน้าบริษัทให้มุ่งตรงกลับบ้าน เธอมาถึงบ้านเกือบตีหนึ่ง โดยที่จงอรยังไม่ได้นอนหลับ เพราะกำลังเตรียมเครื่องปรุงไว้ทำอาหารตอนเช้าจะได้เร็ว
“อ่าว...ยายอ้อนทำไมกลับบ้านดึกแบบนี้”
“อ้อนเคลียร์งานจนดึก ลาพักร้อนมาช่วยแม่ขายข้าวแกงสักหน่อย” อ้อนรักบอกแล้วก็ตรงขึ้นไปห้องนอน ท่าทางเหนื่อยล้าของลูกสาว
