ทันทีที่เชนเดินเข้ามาในบ้าน เขาก็รับรู้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่อยู่รอบกาย เพราะมารดานั่งรอเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เมื่อเป็นเช่นนี้ เห็นทีวันนี้เขาคงต้องคุยกับมารดาให้รู้เรื่อง
“กลับมาบ้านได้ด้วยเหรอ นึกว่าจะนอนที่นู่นเลย” คุณหญิงพิชญาเอ่ยแดกดันบุตรชาย
“กลับมาได้สิครับ แต่ต่อไปอาจจะไม่กลับมาเลย ถ้าคุณแม่ยังไม่ยอมรับลูกกับภรรยาของผม” คราวนี้เป็นบุตรชายที่เป็นฝ่ายข่มขู่บ้าง
“อย่ามาขู่แม่เสียให้ยากเลย แกไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก” แม้ว่าในใจจะรู้สึกหวั่น แต่คุณหญิงพิชญาก็ไม่อยากแสดงให้เห็นว่าท่านเกรงกลัวกับคำขู่ของบุตรชาย
“คุณแม่อย่ามาบีบผมไปมากกว่านี้นะครับ ผมพร้อมที่จะทิ้งทุกอย่างเพราะว่าลูกกับเมียของผมครับ” เชนเอ่ยจริงจัง เขาไม่เข้าใจมารดาเหลือเกิน นี่มันปีไหนแล้ว ทำไมยังมาคลุมถุงชนแบบนี้อีก
“ลูกลองไปเจอหนูแคทก่อนมั้ย ถ้าลูกเจอหนูแคทแล้วลูกไม่สนใจ แม่จะยอมพิจารณาเรื่องของเพียงเพ็ญอีกรอบ” คุณหญิง
