“ไม่กลับไดั้มั้ยอยากนอนกับเมียกับลูก” เชนเอ่ยเสียงออดอ้อน ซึ่งเป็นมุมที่เพียงเพ็ญไม่เคยเห็น เธอไม่คิดว่าคนอย่างเชนจะทำแบบนี้ได้
“กลับไปเคลียร์เรื่องแม่เชนให้ได้ก่อนเถอะ อย่าให้มันคาราคาซังแบบนี้ เราไม่อยากเป็นต้นเหตุให้เชนทะเลาะกับแม่” เพียงเพ็ญกล่าวจริงจัง
“เรื่องแม่ไม่ต้องห่วงหรอกพราว ไม่ว่ายังไงเราก็จะทำแบบวันนี้ แม้ว่าเราจะเหลือแต่ตัวก็ตาม พราวจะรังเกียจผู้ชายที่มีแต่ตัวอย่างเรามั้ย” เชนแสร้งพูดกับหญิงสาว แท้ที่จริงแล้วต่อให้เขาถูกตัดออกจากกองมรดก เขาก็ไม่ได้ลำบากอะไร เพราะตั้งแต่ที่เขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เขาก็เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย เขามีเงินเก็บพอที่จะเลี้ยงดูเธอและลูกได้อย่างสบาย
“เราไม่เคยสนใจว่าเชนจะรวยจะจน สิ่งที่เราสนใจตอนนี้มันคือความสุขของโชกุนเท่านั้น แต่ถ้าเลือกได้ เราก็ไม่อยากให้เชนต้องเลือกระหว่างเรากับแม่เชน” เพียงเพ็ญไม่อยากมีตราบาปไปทั้งชีวิต เธอไม่อยากเป็นต้นเหตุ
