คำตอบของเด็กชายทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองถึงกับนิ่งเลยทีเดียว เป็นครั้งแรกที่เพียงเพ็ญรู้สึกว่าตนเองตัดสินใจผิดพลาด เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าภายใต้รอยยิ้มใสซื่อของลูก เด็กน้อยจะต้องการบางอย่าง ที่เขาไม่ยอมบอกมารดา เพราะกลัวว่ามารดาจะเสียใจหรือร้องไห้
ในขณะที่เชนก็อยู่ในสภาพไม่ต่างกัน เพราะเขาสงสารบุตรชายจับใจ เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้มันทำให้บุตรชายของเขาอิจฉาเด็กคนอื่นได้อย่างนั้นหรือ สิ่งที่เกิดขึ้นมันยิ่งทำให้เขาไม่ต้องลังเลอะไร หากว่ามารดาไม่ยอมรับภรรยากับลูกของเขา เขาก็พร้อมที่จะยืนอยู่ข้างสองคนแม่ลูก
“พ่อนี่แหล่ะคือพ่อของโชกุน” เชนเอ่ยออกมาในที่สุด
“ลุงจะเป็นพ่อของโชกุนได้ยังไง” เด็กชายถามอย่างไม่แน่ใจ
“ลุงเชนเขาเป็นพ่อของโชกุนจริงๆ” เพียงเพ็ญยืนยันให้บุตรชายมั่นใจอีกคน
“งั้นเย็นนี้พ่อให้โชกุนขี่หลังนะครับ” เด็กชายแสดงสีหน้าดีใจ ก่อนจะเอ่ยสิ่งที่เขาต้องการออกมา
“ได้เลยไม่มีปัญหา ต่อไปนี
