10
"หนูดี! หนูดี ! ได้ยินเสียงฉันมั้ย!! ฟื้นสิยัยบ้า! หนูดี!!" พอผมมาถึงก็เห็นสภาพคนตัวเล็กที่นั่งมุดอยู่ใต้โต๊ะคราบเลือดอาบเต็มหน้า ผมเข้าไปเขย่าร่างบางกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร ตอนนี้ใจผมมันเต้นแรงมาก กลัว! กลัวเหลือเกินว่าเธอจะจากผมไป
"อื้อออ! กวน ง่วง" คนตัวเล็กในอ้อมกอดบิดตัวไปมาเหมือนรำคาญ แล้วพูดออกมาด้วยใบหน้ายุ่งๆ
"ยัยบ้าเอ้ย " ผมระบายยิ้มออกมาด้วยความดีใจ โล่งอกไปที ยัยบ้าเล่นซะตกใจหมด
"เอากล่องปฐมพยาบาลขึ้นไปให้กูที่ห้อง" ผมอุ้มร่างบางแนบอกแล้วสั่งลูกน้อง
ผมอุ้มหนูดีขึ้นมาที่ห้องของผมกับเธอ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องให้คนที่อยู่ในอ้อมแขนนี้นอนห้องเดียวกับผมด้วย ที่ผ่านมาผู้หญิงกี่คนต่อกี่คนที่ผมเรียกให้มาใช้บริการที่บ้านผมยังใช้อีกห้องหนึ่งทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับพวกหล่อน ไม่มีผู้หญิงคนไหนได้เข้ามาในห้องนอนผมจริงๆนอกจากหนูดีนี่แหละ
ค่อยๆวางคนตัวเล็กลงที่นอนแล้วเปิดกล่องปฐมพยาบาลที
