@วันถัดไป
นิ้วเรียวเคลื่อนกดกริ่งที่หน้าบ้าน ก่อนที่สายตาคู่นั้น จะสอดส่องเข้าไปที่ข้างใน เพราะมองๆดูแล้ว ทุกอย่างสงบและไร้การเคลื่อนไหว ผู้ที่มาบ้านคนอื่นในเวลาที่ค่อนข้างเช้าเกินไป เลยเลือกที่จะก้มลงมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ
เจ็ดโมงกว่า ก็ถือว่าไม่ถึงกับเช้าอะไรมากมาย แม้ว่ามันจะไม่ใช่เวลาที่สมควรรับแขก แต่เพราะจุดประสงค์ในใจมันสำคัญมาก เจ้าของความคิดเลยเลือกที่จะละเลยเหตุผลทุกๆอย่าง จากนั้นก็เคลื่อนนิ้วไปกดส่งสัญญาณที่ตำแหน่งเดิมอีกครั้ง
สามสี่รอบเห็นจะได้ ที่ผู้มาเยือน ส่งสัญญาณผ่านกริ่งหน้าบ้านอยู่อย่างนั้น ก่อนที่รอยยิ้มจะประทับใบหน้าได้อีกครั้งเมื่อประตูบ้านขนาดใหญ่ ถูกเปิดออกในเวลาต่อมา
"คุณ.."
เจ้าบ้านนิ่วหน้า พลางหลุดคำนั้นออกมา ส่วนผู้ที่มาหา ก็ฉีกยิ้มออกมาบางๆ
"สวัสดีค่ะ คุณวิรุจน์สบายดีนะคะ"
"ครับ.. ผมไม่คิดว่าคุณจะมาที่นี่"
สีหน้าของเจ้าบ้าน ไม่ได้แสดงออกถึงความยินดีอ
