สุดท้ายเพียงฝันก็กลับมาในที่ ที่เธอเคยอยู่อีกครั้ง นัยน์ตาสวยแกมเศร้าเหลือบมองออกไปรอบๆพร้อมกับเม้มปากแน่น ปฏิเสธไม่ได้ ว่าเธอยังรู้สึกใจหาย ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่ได้เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด ซึ่งนั่นมันอาจจะเป็นเพราะว่า ระยะเวลาเพียงไม่กี่วันที่เธอออกไป มันยังไม่อาจทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงก็เท่านั้นเอง
ร่วมนาที ที่เธอยืนนิ่งไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหน ของที่เป็นของเธอ ยังมีวางอยู่รอบทิศเลยก็ว่าได้ แต่แล้วเธอก็เลือกที่จะเดินไปหยุดที่ตู้เสื้อผ้า ค้นหากระเป๋าใบใหม่ที่ยังมีอยู่ในนั้น ออกมาวางบนเตียงอีกครั้ง แล้วลงมือเก็บเสื้อผ้าในส่วนที่ยังเหลือออกมา
แต่ทว่า เธอลงมือเก็บข้าวของได้ไม่นาน ประตูห้องของเธอก็ถูกกระชากเปิด พร้อมๆกับร่างสูงของเจ้าของบ้าน ที่ยืนเท้าเอวมองมาตั้งแต่ตรงจุดนั้น
เธอแอบเห็น ว่าตาคมคู่นั้นตวัดมองการกระทำของเธอพร้อมกับชักสีหน้า ซึ่งจากนั้นเพียงไม่นาน เขาก็พาตัวเองเข้ามาภายใน
