"ค่ะ" แพรวาไม่รู้จะตอบอะไรนอกจากคำว่าค่ะคำเดียวเท่านั้น
"ถ้าอย่างนั้นคุณแม่ก็กลับไปได้แล้วนะครับตอนนี้ผมมีคนดูแลแล้ว" เมื่อไม่สามารถปฏิเสธได้สิ่งเดียวที่นักรบทำได้ก็คือไล่เธอไปเท่านั้น แม่เลี้ยงบัวตองถึงกับมองหน้าผู้ชายด้วยความสงสัย ท่านไม่รู้ว่าบุตรชายกำลังคิดจะทำอะไร แต่อยู่ดีๆ บุตรชายก็ไล่ท่านไปเสียอย่างนั้น ท่านละนึกเป็นห่วงแพรวาจริงๆ
"ทำไมแม่ถึงไม่ต้องอยู่ล่ะ แม่คิดถึงลูกเพิ่งมาเยี่ยมลูกเองยังไม่ได้นั่งเลย จะให้แม่กลับไปแล้วเหรอ" แม่เลี้ยงบัวตองเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วงแพรวา ท่านยังต้องการอยู่ที่นี่ เพื่อให้แพรวามีเวลาทำใจ แววตาของแพรวาตอนนี้มันตื่นตระหนกและรู้สึกหวาดกลัว ท่านทำใจไม่ลงที่จะต้องปล่อยแพรวาไว้ให้บุตรชายท่านแกล้งเล่นหรือทำร้ายความรู้สึกของเธอ
"อยู่ดีๆ จะมาเกิดรักผมตอนนี้ไม่ได้ครับผมมีคู่หมั้นแล้ว คุณแม่นั่นแหละต้องกลับ ผมต้องการทำความรู้จักกับคู่หมั้นผมซะหน่อย นี่ผมยัง
