ช่วงกลางดึก_
เปลือกตาหนาทั้งสองคู่เลื่อนเปิด เผยนัยน์ตาสีฟ้าอ่อนของบรรยากาศห้องนอนมืดสงบ มีแค่เพียงแสงจากโคมไฟพอเห็นร่ำไร
เสี้ยวหน้าคมหันมองพื้นที่ด้านข้างมันว่างเปล่าราวกับทุกคืน แต่ฝันร้ายและความคิดในหัวเพราะภาระหน้าที่ก่อนวัยตั้งแต่เด็ก ทำให้ไม่อาจจะนอนหลับสนิทได้ทุกครั้ง
"......" เขาดีดตัวมานั่งอยู่ข้างเตียงนอน ล้วงเอาแผงยานอนหลับชนิดเดิมตลอดหลายปีขึ้นมาทาน กับขวดน้ำดื่มสะอาดถูกวางข้างยาลดไข้ แกะหยิบออกจากแผงแล้วกลืนลงคอ
ร่างสูงถึงจะกลับมานอนผึ่งไล่สายตามองเพดานมืดสงบ แต่แล้วเวลาก็ผ่านไปอีกหลายชั่วโมงถึงจะเข้าสู่ความเหนื่อยล้าพร้อมหลับสนิท
เช้าวันใหม่_
"เอกสารของคุณโมถูกส่งไปผิดบริษัทหรอคะ แล้วอย่างนี้โซเฟียต้องไปตามที่ไหนคะ" เสียงหวานเอ่ยสนทนาทางโทรศัพท์มือถือระหว่างประเทศ
ขณะที่เธอยังง่วนกับเอกสารมากมายบนโต๊ะ ขนาดมาทำงานก่อนเวลาเช่นทุกวัน ต้องแบกรับหน้าที่แทนเจ้านายไม่อย
