เคล้ง~ สองมือสั่นระริกทำถาดเนื้อหล่นใส่พื้น เมื่อเสือป่าคำรามเสียงดัง โซเฟียรีบวิ่งถอยหลังแต่ทว่า...
"เปิด! เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!!!"
"คุณชายครับ! เปิดประตูเถอะครับ" อดัมพยามบอก จู่จู่วินเนอร์กลับนึกสนุกเป็นฝ่ายดึงรั้งประตูไม่ให้โซเฟียเดินออกจากกรงเหล็ก ท่าทีของสัตว์ร้ายตามสัญชาตญาณมันต้องกระโจนใส่สิ่งมีชีวิตเข้าใกล้
"เปิดประตูที! เปิดประตูให้หน่อย..ฮือ" ร่างบางร้องไห้ตัวสะอื้น ฝีเท้าของสัตว์ร้ายกำลังย่องมายังเธอ คนใจร้ายกลับมองว่าเป็นเรื่องสนุก ที่เอาความกลัวและอันตรายมาล้อเล่น
เธอทั้งดึงและเขย่าประตูต่ออีกหลายครั้ง กลับทำเสือป่าโมโหแยกเขี้ยวออกกว้าง เตรียมทำท่าพุ่งกระโจนตะครุบเหยื่อ
"เปิดประตูเถอะครับ ทำอย่างนี้ไม่เป็นผลดีเลยนะครับ" อดัมพยามอ้อนวอนแทนหญิงสาว ไม่ได้มีความอดทนและกล้าต่อสิ่งอันตรายเช่นพวกเขาที่ถูกฝึกมาค่อนชีวิต
"ขอร้องนะคะ..เปิดประตูให้ที" โซเฟียร้องไห้จนตาบวม สอง
